سپهر مي‏نويسد: چون سخنان زينب عليهاالسلام در مجلس ابن‏زياد پايان يافت، ام‏کلثوم آغاز سخن کرد و فرمود: «يابن زياد! ان کان قرت عينک بقتل الحسين فقد کانت بعين رسول الله قرت برؤيته و کان يقبله و يمص شفتيه و يحمله هو و أخوه علي ظهره فاستعد غدا للجواب». يعني: اي پسر زياد! اگر چشم تو به قتل حسين روشن گرديد، (بدان که) هر آينه چشم رسول خدا به ديدار او خرسند مي‏شد و حضرتش پيوسته حسين را مي‏بوسيد و لبهاي او را مي‏مکيد و او را در آغوش مي‏کشيد و گاهي او را با برادرش، حسن، بر دوش خود سوار مي‏نمود؛ پس خود را آماده‏ي پاسخگويي در روز قيامت (و در برابر محکمه‏ي عدل الهي) ساز.