حاج ملا سلطانعلي، روضه خوان تبريزي، که از جمله عباد و زهاد بوده، گويد: در خواب مشرف به محضر والاي امام زمان عليه‏السلام شدم، عرض کردم: مولانا! آنچه در زيارت ناحيه‏ي مقدسه ذکر شده است که مي‏فرمايد: «فلأندبنک صباحا و مساء و لأبکين عليک بدل الدموع دما»؛ صحيح است؟ فرمودند: بلي! عرض کردم: آن مصيبتي که در سوگ آن به جاي اشک، خون گريه مي‏کنيد کدام است؟ آيا مصيبت علي‏اکبر عليه‏السلام است؟ فرمودند: نه! اگر علي اکبر زنده بود او هم در اين مصيبت، خون گريه مي‏کرد! گفتم: آيا مقصود مصيبت حضرت عباس عليه‏السلام است؟ فرمودند: نه! بلکه اگر حضرت عباس هم در حيات بود او نيز در اين مصيبت خون گريه مي‏کرد. گفتم: لابد مصيبت حضرت سيدالشهداء عليه‏السلام است؟ فرمودند: نه! حضرت سيدالشهداء هم اگر در حيات بود، در اين مصيبت خون گريه مي‏کرد. [ صفحه 103] پرسيدم: پس اين کدام مصيبت است؟ فرمود: آن مصيبت اسيري زينب عليهاالسلام است. [1] .