روزي ميهماني براي اميرالمؤمنين علي عليه‏السلام رسيد. آن حضرت به خانه آمده و فرمود: اي فاطمه، آيا طعامي براي ميهمان خدمت شما مي‏باشد؟ عرض کرد: فقط قرص ناني موجود است که آن هم سهم دخترم زينب مي‏باشد. زينب عليهاالسلام بيدار بود، عرض کرد: اي مادر، نان مرا براي ميهمان ببريد، من صبر مي‏کنم. طفلي که در آن وقت، که چهار يا پنج سال بيشتر نداشته اين جود و کرم او باشد، ديگر چگونه کسي مي‏تواند به عظمت آن بانوي عظمي پي ببرد؟ زني که هستي خود را در راه خدا بذل بنمايد، و فرزندان از جان عزيزتر خود را در راه خداوند متعال انفاق بنمايد و از آنها بگذرد بايستي در نهايت جود بوده باشد [1] . [ صفحه 91]