أحق الناس أن يبکي عليه‏ فتي أبکي الحسين بکربلاء أخوه و ابن والده علي‏ أبوالفضل المضرج بالدماء و من واساه لا يثنيه شي‏ء و جاد له علي عطش بماء [1] . يعني: شايسته‏ترين کسي که سزاوار است مردم بر او بگريند آن جواني است که (شهادتش) حسين عليه‏السلام را در کربلا به گريه انداخت. يعني برادر و فرزند پدرش علي عليه‏السلام که همان ابوالفضل بود و به خون آغشته گشت. و کسي که با او مواسات کرد و چيزي نتوانست جلوگير او (در اين مواسات) گردد، و با اينکه خود تشنه‏ي آب بود (آب نخورد) و به آن حضرت کرم کرد. [ صفحه 69]