و أبوالفضل ان ذکرهم الحلو شفاء النفوس من أسقام‏ قتل الأدعياء اذ قتلوه‏ أکرم الشاربين صوب الغمام [1] . يعني: و ابوالفضل (يکي از جوانمردان بود) که ياد شيرين آنها شفاي درد هر دردمندي است. آن که زنازادگان را کشت در آن هنگامي که او را کشتند، و بزرگوارترين کسي که از آب باران آشاميد.