جناب مستطاب حجةالاسلام والمسلمين علامه‏ي محقق، آقاي حاج شيخ باقر شريف قرشي در کتاب ارزشمند «العباس بن علي عليهماالسلام»، حيات فرزندش را مرهون عنايات قمر بني‏هاشم حضرت ابوالفضل العباس عليه‏السلام مي‏داند. وي در مقدمه‏ي کتابش چنين مي‏نويسد: هنگامي که عباس عليه‏السلام به شهادت رسيد، امام حسين عليه‏السلام غربت، تنهايي و فقدان برادر را احساس کرد و همه‏ي آرزوي خود را در زندگي از دست داد و به تلخي بر او گريست و با قلبي حزين بر او ندبه کرد و سپس به ميدان جنگ شتافت تا خود نيز به شهادت رسيد و برادر را در بهشت برين ديدار کرد. سلام خدا بر تو باد اي ابوالفضل که در زندگي و شهادتت، آينه‏ي تمام‏نماي همه‏ي ارزشهاي انساني بودي، و همين افتخار تو را بس، که به تنهايي نمونه‏ي والايي از شهيدان طف بودي که به قله‏ي مجد و کرامت دست يافتند. چند سال قبل بر آن بودم تا شرف نوشتن سيره‏ي ابوالفضل العباس عليه‏السلام، پيشاهنگ شرافت و کرامت اين امت، را نصيب خود سازم. يکي از فضلا و آقايان حوزه‏ي علميه‏ي نجف نيز اين درخواست را از من داشت، ليکن اشتغال به نوشتن دائرة المعارفي درباره‏ي امامان اهل‏بيت عليهم‏السلام مرا از اجابت اين خواسته بازمي‏داشت، تا آنکه يکي از فرزندانم دچار حادثه‏اي ناگوار شد و من و او، خاضعانه، از خداوند رفع گرفتاري را مسئلت [ صفحه 502] نموديم. خداوند متعال دعاي من و او را اجابت کرد و او را نجات داد - الحمدلله. پس از آن، فرزندم از من خواست کتابي درباره‏ي زندگي و شهادت ابوالفضل عليه‏السلام بنگارم و من هم خواسته‏اش را برآوردم. موضوعي را که در دست نوشتن داشتم متوقف کردم و به اميد آنکه خداوند موفقم گرداند تا به گونه‏اي روشن و کامل با در نظر گرفتن واقعيت و حفظ حقيقت، آنچه را بايسته است بنگارم، متوجه ابوالفضل عليه‏السلام گشتم و گام در اين راه نهادم که، «مرا لطف تو مي‏بايد، دگر هيچ». [1] .