حجةالاسلام والمسلمين آقاي حاج سيد محمدتقي حشمت الواعظين طباطبائي قمي داستاني را از آيتالله العظمي مرعشي نجفي «قدس سره» (متوفي 7 صفر المظفر 1414 قمري) اينچنين نقل کردند:
يکي از علماي نجف اشرف، که مدتي به قم آمده بود، براي من چنين نقل کرد که: من مشکلي داشتم. به مسجد جمکران رفتم و درد دل خود را به محضر حضرت بقيةالله حجة بن الحسن العسکري امام زمان - عجل الله تعالي فرجه الشريف - عرضه داشتم و از وي خواستم که نزد خدا شفاعت کند تا مشکلم حل شود. براي اين منظور به کرات به مسجد جمکران رفتم ولي نتيجهاي نديدم. روزي هنگام نماز دلم شکست و عرض کردم: مولاجان، آيا جايز است که در محضر شما و در منزل شما باشم و به ديگري متوسل شوم؟ شما امام من ميباشيد، آيا زشت نيست با وجود امام حتي به علمدار کربلا قمر بنيهاشم متوسل شوم و او را نزد خدا شفيع قرار دهم؟!
از شدت تأثر بين خواب و بيداري قرار گرفته بودم. ناگهان با چهرهي نوراني با قطب عالم امکان حضرت حجت بن الحسن العسکري عجل الله تعالي فرجه الشريف مواجه شدم. بدون تأمل به حضرتش سلام عرض کردم. حضرت با محبت و بزرگواري جوابم را دادند و فرمودند: نه تنها زشت نيست و نه تنها ناراحت نميشوم به علمدار کربلا متوسل شوي، بلکه شما را راهنمايي هم ميکنم که به حضرتش چه بگويي. چون خواستي از حضرت ابوالفضل عليهالسلام حاجت بخواهي، اين چنين بگو: يا أبا الغوث أدرکني.اي آقا پناهم بده.
[ صفحه 420]
|