حجةالاسلام والمسلمين آقاي حاج سيد محمدتقي حشمت الواعظين طباطبائي قمي داستاني را از آيت‏الله العظمي مرعشي نجفي «قدس سره» (متوفي 7 صفر المظفر 1414 قمري) اينچنين نقل کردند: يکي از علماي نجف اشرف، که مدتي به قم آمده بود، براي من چنين نقل کرد که: من مشکلي داشتم. به مسجد جمکران رفتم و درد دل خود را به محضر حضرت بقيةالله حجة بن الحسن العسکري امام زمان - عجل الله تعالي فرجه الشريف - عرضه داشتم و از وي خواستم که نزد خدا شفاعت کند تا مشکلم حل شود. براي اين منظور به کرات به مسجد جمکران رفتم ولي نتيجه‏اي نديدم. روزي هنگام نماز دلم شکست و عرض کردم: مولاجان، آيا جايز است که در محضر شما و در منزل شما باشم و به ديگري متوسل شوم؟ شما امام من مي‏باشيد، آيا زشت نيست با وجود امام حتي به علمدار کربلا قمر بني‏هاشم متوسل شوم و او را نزد خدا شفيع قرار دهم؟! از شدت تأثر بين خواب و بيداري قرار گرفته بودم. ناگهان با چهره‏ي نوراني با قطب عالم امکان حضرت حجت بن الحسن العسکري عجل الله تعالي فرجه الشريف مواجه شدم. بدون تأمل به حضرتش سلام عرض کردم. حضرت با محبت و بزرگواري جوابم را دادند و فرمودند: نه تنها زشت نيست و نه تنها ناراحت نمي‏شوم به علمدار کربلا متوسل شوي، بلکه شما را راهنمايي هم مي‏کنم که به حضرتش چه بگويي. چون خواستي از حضرت ابوالفضل عليه‏السلام حاجت بخواهي، اين چنين بگو: يا أبا الغوث أدرکني.اي آقا پناهم بده. [ صفحه 420]