حجةالاسلام والمسلمين سيد محمدرضا حائري فحام در تاريخ آخر ساعات روز مبعث 1414 ه ق در منزل آيتالله العظمي سيد محمدباقر طباطبائي سلطاني بروجردي اظهار داشتند:
شهيد بزرگوار، آيتالله آقاي سيد ابوالحسن شمسآبادي «قدس سره»، در اصفهان بالاي منبر فرمودند: شخصي در اصفهان بود به نام مشهدي عباس، معروف به عباس بيدين، که هيچ يک از واجبات الهي را انجام نميداد و فقط عشق و علاقهاي به حضرت ابوالفضل العباس قمر بنيهاشم عليهالسلام داشت. وقتي که با او دربارهي نماز و روزه و ديگر واجبات صحبت ميشد، اصلا و ابدا توجه نميکرد و گوشش به اين حرفها بدهکار نبود.
ولي به تشکيلات حضرت قمر بنيهاشم عليهالسلام علاقه داشت و خدمت ميکرد، و از حضرت توقع هم داشت و ميگفت بعد از مردن، بايد مرا در حرم حضرت عباس عليهالسلام دفن کنيد تا مشمول عنايت ايشان شوم.
وي 3 الي 4 سال قبل از مرگش، از تمام گناهان توبه کرد و به ظاهر آدم خوبي شد. عدهاي از اصفهان ميخواستند براي زيارت به کربلا بروند، او نزد آنها آمده و گفت: مرا هم با خودتان ببريد. آنها نيز او را با خودشان بردند. وقتي که به کربلا رسيدند، مشهدي عباس مريض شد و 3 روز تب کرد و سپس از دنيا رفت. رفقايش او را غسل و کفن کرده و آوردند در حرم طواف دادند. نخست بنا بود جنازه را به وادي السلام ببرند، اما تقدير چيزي ديگر بود. چگونگي آنکه:
بعد از طواف، خادمها هم آمدند و زيارتي مقابل جنازهاش خواندند. سپس يکي از خدام پرسيد: کجا ميخواهيد دفنش کنيد؟ گفتيم: بنا است او را در وادي السلام دفن کنيم. خادم گفت: من بروم از سيد مرتضي کليددار اجازه بگيرم که او را در يک جايي
[ صفحه 410]
اطراف صحن دفن کنيد. وقتي به کليددار گفتند، وي گفت: در عتبه قبري هست، ببريد آنجا دفنش کنيد و ما هم برديم و آنجا دفنش کرديم.
شهيد شمسآبادي در خاتمه اضافه کردند، که مشهدي عباس را خود من نيز ديده بودم.
|