حجةالاسلام والمسلمين سيد محمدرضا حائري فحام در تاريخ آخر ساعات روز مبعث 1414 ه ق در منزل آيت‏الله العظمي سيد محمدباقر طباطبائي سلطاني بروجردي اظهار داشتند: شهيد بزرگوار، آيت‏الله آقاي سيد ابوالحسن شمس‏آبادي «قدس سره»، در اصفهان بالاي منبر فرمودند: شخصي در اصفهان بود به نام مشهدي عباس، معروف به عباس بي‏دين، که هيچ يک از واجبات الهي را انجام نمي‏داد و فقط عشق و علاقه‏اي به حضرت ابوالفضل العباس قمر بني‏هاشم عليه‏السلام داشت. وقتي که با او درباره‏ي نماز و روزه و ديگر واجبات صحبت مي‏شد، اصلا و ابدا توجه نمي‏کرد و گوشش به اين حرف‏ها بدهکار نبود. ولي به تشکيلات حضرت قمر بني‏هاشم عليه‏السلام علاقه داشت و خدمت مي‏کرد، و از حضرت توقع هم داشت و مي‏گفت بعد از مردن، بايد مرا در حرم حضرت عباس عليه‏السلام دفن کنيد تا مشمول عنايت ايشان شوم. وي 3 الي 4 سال قبل از مرگش، از تمام گناهان توبه کرد و به ظاهر آدم خوبي شد. عده‏اي از اصفهان مي‏خواستند براي زيارت به کربلا بروند، او نزد آنها آمده و گفت: مرا هم با خودتان ببريد. آنها نيز او را با خودشان بردند. وقتي که به کربلا رسيدند، مشهدي عباس مريض شد و 3 روز تب کرد و سپس از دنيا رفت. رفقايش او را غسل و کفن کرده و آوردند در حرم طواف دادند. نخست بنا بود جنازه را به وادي السلام ببرند، اما تقدير چيزي ديگر بود. چگونگي آنکه: بعد از طواف، خادم‏ها هم آمدند و زيارتي مقابل جنازه‏اش خواندند. سپس يکي از خدام پرسيد: کجا مي‏خواهيد دفنش کنيد؟ گفتيم: بنا است او را در وادي السلام دفن کنيم. خادم گفت: من بروم از سيد مرتضي کليددار اجازه بگيرم که او را در يک جايي [ صفحه 410] اطراف صحن دفن کنيد. وقتي به کليددار گفتند، وي گفت: در عتبه قبري هست، ببريد آنجا دفنش کنيد و ما هم برديم و آنجا دفنش کرديم. شهيد شمس‏آبادي در خاتمه اضافه کردند، که مشهدي عباس را خود من نيز ديده بودم.