جناب حجةالاسلام والمسلمين عالم متقي آقاي حاج سيد محمدعلي ميلاني، فرزند آيت العظمي آقاي حاج سيد محمدهادي ميلاني «قدس سره» (متوفي آخرين روز ماه رجب سال 1395 ق)، طي نامهاي که براي اينجانب
[ صفحه 329]
علي رباني خلخالي ارسال داشتهاند، کراماتي جالب نقل کردهاند که از اين سيد بزرگوار تشکر و سپاسگزاري ميکنم خداوند او و ما را از ياران حضرت امام مهدي قائم آل محمد «عجل الله تعالي فرجه الشريف» قرار دهد. ايشان مينويسد:
1. اين جانب در دوران شيرخوارگي به دل درد شديدي مبتلا شدم که از درد آن بسيار گريه ميکردم، به نحوي که همه از گريهام عاجز شده و به تنگ آمدند و اطبا هم از معالجهام نااميد شدند. مادرم، که من برايش يک دانه و شايد دردانه بودم، مرا از نجف اشرف به کربلا برده و در حرم مطهر حضرت ابوالفضل عليهالسلام ميگذارد و کنار ضريح مطهر به حضرت عرض ميکند: آقا يا شفايش بدهيد و يا ببريد!
پدرم، مرحوم آيتالله العظمي ميلاني، مرا برميدارند و به مادرم ميدهند و ميفرمايند اميد است شفايش داده باشند. به مجرد اينکه در آغوش مادر قرار ميگيرم ساکت ميشوم و دل دردم خوب ميشود.
|