جناب حجةالاسلام والمسلمين عالم متقي آقاي حاج سيد محمدعلي ميلاني، فرزند آيت العظمي آقاي حاج سيد محمدهادي ميلاني «قدس سره» (متوفي آخرين روز ماه رجب سال 1395 ق)، طي نامه‏اي که براي اينجانب [ صفحه 329] علي رباني خلخالي ارسال داشته‏اند، کراماتي جالب نقل کرده‏اند که از اين سيد بزرگوار تشکر و سپاسگزاري مي‏کنم خداوند او و ما را از ياران حضرت امام مهدي قائم آل محمد «عجل الله تعالي فرجه الشريف» قرار دهد. ايشان مي‏نويسد: 1. اين جانب در دوران شيرخوارگي به دل درد شديدي مبتلا شدم که از درد آن بسيار گريه مي‏کردم، به نحوي که همه از گريه‏ام عاجز شده و به تنگ آمدند و اطبا هم از معالجه‏ام نااميد شدند. مادرم، که من برايش يک دانه و شايد دردانه بودم، مرا از نجف اشرف به کربلا برده و در حرم مطهر حضرت ابوالفضل عليه‏السلام مي‏گذارد و کنار ضريح مطهر به حضرت عرض مي‏کند: آقا يا شفايش بدهيد و يا ببريد! پدرم، مرحوم آيت‏الله العظمي ميلاني، مرا برمي‏دارند و به مادرم مي‏دهند و مي‏فرمايند اميد است شفايش داده باشند. به مجرد اينکه در آغوش مادر قرار مي‏گيرم ساکت مي‏شوم و دل دردم خوب مي‏شود.