حضرت عباس عليهالسلام در ستيز با دشمن، براستي سنگ تمام گذاشت: بدنش مجروح گشت، دستهايش جدا شد، بر فرق سرش عمود آهني زدند و تير به چشم و به مشک آب او رسيد، کشت و... کشته شد...؛ لکن جهاد با نفس او ذيقيمتتر است که با لب تشنه کف آب را تا نزديک دهان آورد ولي از لب تشنهي برادر و کودکان و اطفال تشنهي او ياد کرد و آب را بر روي آب ريخت!.
|