حضرت عباس عليه‏السلام در ستيز با دشمن، براستي سنگ تمام گذاشت: بدنش مجروح گشت، دستهايش جدا شد، بر فرق سرش عمود آهني زدند و تير به چشم و به مشک آب او رسيد، کشت و... کشته شد...؛ لکن جهاد با نفس او ذي‏قيمت‏تر است که با لب تشنه کف آب را تا نزديک دهان آورد ولي از لب تشنه‏ي برادر و کودکان و اطفال تشنه‏ي او ياد کرد و آب را بر روي آب ريخت!.