براي گشودن اين رمز راه‏هايي وجود دارد که يکي از آنها مراجعه به روايات صادره از ناحيه مقدسه‏ي معصومين (صلوات الله عليهم) مي‏باشد و براي نمونه به يک فراز از روايت بلندي که جناب مفضل بن عمر از حضرت امام باقر صلوات الله عليه براي ما به ارمغان آورده توجه مي‏کنيم. ايشان مي‏فرمايند: [ صفحه 132] «يا جابر کان الله و لا شي‏ء غيره و لا معلوم و لا مجهول، فأول ما ابتدأ من خلق خلقه أن خلق محمدا صلي الله عليه و آله و خلقنا اهل البيت معه من نوره و عظمته، فأوقفنا اظلة خضراء بين يديه، حيث لا سماء و لا أرض و لا مکان و لا ليل و لانهار و لا شمس و لا قمر. يفصل نورنا من نور ربنا کشعاع الشمس من الشمس، نسبح الله و نقدسه و نعبده حق عبادته...»؛ [1] . اي جابر خداوند متعال بود و غير از او بودي نبود نه معلوم و نه مجهول، پس اولين چيزي که شروع کرد از پديده‏ها که بيافريند، آفرينش حضرت محمد صلي الله عليه و آله بود و آفريد ما اهل بيت را با او از نور و عظمت خود. پس ما را در حالي که اظله خضراء بوديم در پيشگاه خود واقف گردانيد، در آن هنگام که نه آسماني بود و نه زميني نه مکاني بود و نه شبي و نه روزي، نه خورشيدي بود و نه ماهي. نور ما از نور پروردگار ما جدا مي‏شود همانند جدا شدن شعاع خورشيد از خورشيد.... اين حديث شريف، حديث مفصلي است، و حقايق و نکاتي در آن مطرح است. يکي از نکات ظريف آن عبارت است از اينکه حضرت يک به يک عالم آفرينش را بيان مي‏فرمايند، و به مطلبي ويژه اشاره مي‏کنند: مثلا بعد از آنکه آفرينش مکان را بيان مي‏دارند مي‏فرمايند: «و کتب علي المکان: «لا اله اله الله»، «محمد رسول الله»، «علي اميرالمؤمنين و وصيه، به أيدته و نصرته...»؛ و بر مکان، «لا اله اله الله» و «محمد رسول الله» و «علي اميرالمؤمنين و وصيه، به أيدته و نصرته» را حتمي و الزامي نمود. و بر همين منوال جهان آفرينش را بيان مي‏فرمايند و به همين نکته اشاره مي‏فرمايند. پس بر همه‏ي عالم از عرش تا فرش، اين سه ذکر شريف، لازم و حتمي است، و يا اينکه بگوييم اين سه ذکر شريف، ضميمه‏ي همه‏ي آفرينش است و هر جا پديده‏اي پديد آمده همراه [ صفحه 133] آن اين حقيقت - يعني «لا اله الا الله» و «محمد رسول الله» و «علي اميرالمؤمنين و وصيه به أيدته و نصرته» - وجود دارد. [2] .