علامه قدوسي شيخ محمدباقر مجلسي قدس سره در شرح اين حديث شريف مي‏فرمايد: «مراد از نورالانوار نور حضرت محمد صلي الله عليه و آله است چرا که آن روشني‏بخش همه‏ي جانها است، بلکه سبب و علت پديدآمدن پديده‏ها او است، همان‏گونه که مقصود از آفرينش نيز او است.» [1] . بنابراين، سرچشمه همه نورها و تمامي روشنايي‏هاي جهان حضرت رسول خداست، و اما نور وجود اقدس آن حضرت، از الله سبحانه و تعالي به وجود آمده است، به ديگر بيان: روشني تمام روشني‏هاي عالم از روشني آن حضرت و روشني آن بزرگوار از روشني خداوند متعال است. و ممکن است گفته شود: علاوه بر اينکه نور بودن انوار، همگي از نور آن سرور کاينات [ صفحه 130] است، آن حضرت نور انوار هم هست، يعني هم درخشش نورهاي عالم از او است، و هم براي نورها درخشش است. همان‏گونه که نور خورشيد براي نور چشم روشني‏بخش و کمک‏کار است. که از اين نور تعبير به «بصيرت» مي‏شود که پيش از اين نيز دانستيم که رسول مکرم اسلام صلي الله عليه و آله «بصيرة من اهتدي» هستند. به هر حال «نورالأنوار» بودن آن حضرت و اهل بيت آن بزرگوار به برهان نقل و عقل قطعي است، از اين روي در زيارت حضرت اميرالمؤمنين (صلوات الله عليه) مي‏خوانيم: «السلام علي نورالانوار» [2] همان‏گونه که در زيارت حضرت امام هادي (صلوات الله عليه) مي‏گوييم: «يا نورالأنوار» [3] و در روايات بسياري آمده که: «نحن نورالانوار» [4] .