«نور» که در زبان فارسي آن را «روشنايي» گويند، انواع و اقسامي فراوان دارد، همان‏گونه که داراي کاربردهاي متعدد و متفاوتي است. نور حسي: نور خود روشن و آشکار و روشني‏بخش است، همانند خورشيد که هم روشن است و هم روشني‏بخش زمين و ماه است، و گاهي به بينايي چشم نور مي‏گويند و مراد اين است که در هر چشمي نيرويي است که به وسيله آن ديدنيها ديده مي‏شود که آن را «بصر» و يا «نور چشم» مي‏گويند که هرگاه ديده سالم باشد و نوري همانند خورشيد يا شمع بر محسوسات بتابد انسان مي‏تواند آن محسوسات را بنگرد. و اگر يکي از آن دو نور و روشني ناپديد گردد بينندگي انسان تعطيل مي‏گردد. نور غير حسي: يعني آن نور و روشنايي که مربوط به چشم نباشد، و چشم سر نتواند آن را حس کند، مانند، دانش و علم که روشنايي و نوري است غير حسي. آري، دانش و دانايي نور و روشنايي است. همان‏گونه که ناداني، ظلمت و تاريکي است.