«نور» که در زبان فارسي آن را «روشنايي» گويند، انواع و اقسامي فراوان دارد، همانگونه که داراي کاربردهاي متعدد و متفاوتي است.
نور حسي: نور خود روشن و آشکار و روشنيبخش است، همانند خورشيد که هم روشن است و هم روشنيبخش زمين و ماه است، و گاهي به بينايي چشم نور ميگويند و مراد اين است که در هر چشمي نيرويي است که به وسيله آن ديدنيها ديده ميشود که آن را «بصر» و يا «نور چشم» ميگويند که هرگاه ديده سالم باشد و نوري همانند خورشيد يا شمع بر محسوسات بتابد انسان ميتواند آن محسوسات را بنگرد. و اگر يکي از آن دو نور و روشني ناپديد گردد بينندگي انسان تعطيل ميگردد.
نور غير حسي: يعني آن نور و روشنايي که مربوط به چشم نباشد، و چشم سر نتواند آن را حس کند، مانند، دانش و علم که روشنايي و نوري است غير حسي.
آري، دانش و دانايي نور و روشنايي است. همانگونه که ناداني، ظلمت و تاريکي است.
|