در معناي قبلي گفته شد که مراد از «بصيرت» نور ولايت امامان معصوم (صلوات الله عليهم) است که در قلب مي‏تابد و آن را روشن مي‏کند، و به همان اندازه که قلب در شعاع آن واقع شود، به همان مقدار روشن مي‏شود، و چون قلب مقدس حضرت عباس (سلام الله عليه) تماما در مقابل آن انوار مبارکه تسليم بود، آن انوار مقدسه سراسر جان آن حضرت را فراگرفته بود، از اين روي امام صادق (صلوات الله عليه) فرمودند، «کان عمنا العباس نافذ البصيرة». اما با جستجو در معناي «بصيرت» و ژرف‏انديشي در کلام نوراني حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) معناي ديگري نيز مي‏توان به دست آورد و آن اينکه قلب حضرت اباالفضل (سلام الله عليه) سرشار از علم و دانش و دانايي است، تا به آنجا که علم و دانايي آن حضرت بر تمامي گيتي و جهان ملکوت گستره و نفوذ دارد.