به گونهاي متفاوت تذکر داده شد که حضرت امام حسين (صلوات الله عليه) امام و داراي ولايت کامله و تامه بر عالم هستي است. اما توان درک اين قدرت حقيقي را کساني دارند که داراي «بصيرت تامه» هستند چونان سلمان و مقداد که هنگام آوردن حضرت اميرالمؤمنين (صلوات الله عليه) به مسجد شگفتزده بودند، زيرا آنها از ولايت و قدرت تامهي حضرت مولي (صلوات الله عليه) آگاه بودند، اما يد الله الواسعة را به ظاهر دربند پيروان شيطان ميديدند.
ولي امام قدرت و قوتي ظاهر و آشکار نيز دارد که گاه از خود امام بروز ميکند، همان گونه که از حضرت مولي (صلوات الله عليه) در جنگ «احد»، «خيبر» و... ظهور کرد و گاهي در ديگري تجلي ميکند چونان قدرت مولي که در جناب مالک اشتر آشکار شد. بر همين ميزان است قدرت ظاهري امام حسين (صلوات الله عليه) که گاه در حملههاي صفشکن خود حضرتش، ابراز ميشد. و در واقعه کربلا اين شجاعت، شهامت، قدرت در وجود اقدس حضرت عباس (سلام الله عليه) نيز بروز نمود. که با کشته شدن آن حضرت شکسته شد. و با
[ صفحه 475]
شکسته شدن نيرو و قدرت ظاهري امام، امام نيز شهيد شدند و با شهادت آن حضرت تمام هستي بر او گريست. بنابراين، با شهادت حضرت عباس (سلام الله عليه) پيش زمينهي آن تأثير شگفت، در عالم هويدا شد.
|