به گونه‏اي متفاوت تذکر داده شد که حضرت امام حسين (صلوات الله عليه) امام و داراي ولايت کامله و تامه بر عالم هستي است. اما توان درک اين قدرت حقيقي را کساني دارند که داراي «بصيرت تامه» هستند چونان سلمان و مقداد که هنگام آوردن حضرت اميرالمؤمنين (صلوات الله عليه) به مسجد شگفت‏زده بودند، زيرا آنها از ولايت و قدرت تامه‏ي حضرت مولي (صلوات الله عليه) آگاه بودند، اما يد الله الواسعة را به ظاهر دربند پيروان شيطان مي‏ديدند. ولي امام قدرت و قوتي ظاهر و آشکار نيز دارد که گاه از خود امام بروز مي‏کند، همان گونه که از حضرت مولي (صلوات الله عليه) در جنگ «احد»، «خيبر» و... ظهور کرد و گاهي در ديگري تجلي مي‏کند چونان قدرت مولي که در جناب مالک اشتر آشکار شد. بر همين ميزان است قدرت ظاهري امام حسين (صلوات الله عليه) که گاه در حمله‏هاي صف‏شکن خود حضرتش، ابراز مي‏شد. و در واقعه کربلا اين شجاعت، شهامت، قدرت در وجود اقدس حضرت عباس (سلام الله عليه) نيز بروز نمود. که با کشته شدن آن حضرت شکسته شد. و با [ صفحه 475] شکسته شدن نيرو و قدرت ظاهري امام، امام نيز شهيد شدند و با شهادت آن حضرت تمام هستي بر او گريست. بنابراين، با شهادت حضرت عباس (سلام الله عليه) پيش زمينه‏ي آن تأثير شگفت، در عالم هويدا شد.