با توجه به آنچه در معناي واژه‏ها آمد، تأثير شهادت حضرت عباس (سلام الله عليه) را از کلام امام مي‏توان دريافت. چرا که حضرت در فراز اول اين کلام مي‏فرمايند: «انکسر ظهري» يعني پشت و پناهم، قوت و نيروي ظاهري‏ام را له کردند و خرد نمودند. بنابراين نيرو و قوت آشکار امام، حضرت عباس (سلام الله عليه) بود. او ياور و معيني بود که تکيه‏گاه امام حسين (صلوات الله عليه) به شمار مي‏رفت، و با شهادت او، گويا امام تکيه‏گاه خود را از دست داد. و از همين جا مي‏توان دريافت که حضرت قمر بني‏هاشم چه عظمت و جلالي داشت و شوکت و بزرگي او خصوصا در ميدان جنگ چه اندازه بوده است، و درک اين حقيقت که تکيه‏گاه کربلا او بوده است فهمش آسان خواهد شد و شعر مرحوم ازري که گفت: «يوم ابوالفضل استجار به الهدي»؛ روز عاشورا روزي است که هدايت به او پناه برد، معنا پيدا مي‏کند. چرا که قوت ظاهري و نيروي بارز امام حسين (صلوات الله عليه) در کربلا براي حضرت اباالفضل العباس (سلام الله عليه) بود. و دشمن نيز اين حقيقت را دريافته بود. به ديگر بيان: چهارده نور پاک و معصوم از ولايت تامه و قدرت کامله بر تمامي هستي برخوردار مي‏باشند و آن همه از جانب حضرت حق جل جلاله به آنها عطا شده است. لکن اين قدرت و قوت آشکار و بارز نيست. مگر آن که به صورت معجزه در بعضي از اوقات به حسب مصلحتي که خود مي‏دانند آشکار مي‏شود. اما از جهت ظاهري نيز قوت و قدرتي دارند که گاهي در بزرگواراني چون حضرت حمزه، حضرت مالک اشتر و يا حضرت عباس (سلام الله عليه) تجلي يافته و نمود پيدا مي‏کند. [1] گرچه گاهي نيز از بازوان پرتوان خود امام آشکار مي‏شود، چون کندن درب قلعه خيبر، و يا هجمه‏ي بي‏امان در صحراي کربلا. [ صفحه 471] بنابراين قدرت ظاهري و نيروي بارز و تکيه‏گاه نيرومند امام حسين (صلوات الله عليه) در روز عاشورا حضرت قمر بني‏هاشم (سلام الله عليه) بود. کشتي رحمت و بحر غضب و شيرخدا در درياي کرم، جوهر شمشير خدا کارفرماي قضا، قوت تقدير خدا قدرت شصت حسين بن علي شير خدا [2] .