|
آن چه حضرت اباالفضل (سلام الله عليه) را در اين مقام نشاند، که کس را فهم نرسد، عبوديت و معرفت او به درگاه احديت و تسليم و فرمانبرداريش از ولايت بود. چنان چه پيش از اين در باب معرفتش به الله جل جلاله اشاره شد، او فرمود: «ما أشرکت بالله لمحة بصر» و اطاعت و
[ صفحه 450]
عبوديتش را جلوهگر در کلام به حق ناطق حضرت امام صادق (صلوات الله عليه) ميبينيم که دستور دادهاند در زيارت عموي بزرگوارشان چنين بگوييم:
«أشهد لک بالتسليم و التصديق و الوفا و النصيحة لخلف النبي صلي الله عليه و اله المرسل و السبط المنتجب و الدليل العالم و الوصي المبلغ و المظلوم المهتضم».
و در فرازي ديگر بايد طبق فرمان امام بگوييم:
«السلام عليک أيها العبد الصالح المطيع لله لرسوله و لأميرالمؤمنين و الحسن و الحسين.»
|