بنابر آنچه گفته شد و با توجه به کلام حضرت امام سجاد (صلوات الله عليه) که خداوند به جاي دو دست حضرت عباس (سلام الله عليه) به او دو بال کرامت فرمود. فهميده مي‏شود، که جسم حضرت اباالفضل در همين دنيا نور بود. به بيان ديگر: دو بال فرشتگان، حتما از نور است، چرا که فرشتگان از نور سرشته‏اند، پس صورت جسم بشري حضرت عباس هم نور بود، زيرا دو بال همچون فرشتگان به او عطا شد. بنابراين در واقعه کربلا که دو دست از پيکرش جدا شد خداوند دو بال نوري به آن جسم مبارک عطا کرد. و لابد بايد آن جسم شريف نور باشد. بر همين اساس نگارنده معتقد است که جسم حضرت عباس (سلام الله عليه) نور بود که به صورت جسم، جلوه‏گري مي‏نمود و خداوند دو بال نوري به او عنايت کرد که هم قدرت بالا رفتن در عالم ملکوت را دارا است و هم فرود آمدن در اين دنيا، و از همين جا درمي‏يابيم که حضرت در جايي قرار مي‏گيرد که حضرت امام سجاد (صلوات الله عليه) مي‏فرمايند: «او را نيز نزد خدا منزلتي است که «يغبطه بها جميع الشهداء» تمام شهدا به خاطر [ صفحه 447] آن جايگاه بر او غبطه مي‏خورند.» و حضرت امام صادق (صلوات الله عليه) در زيارت‏نامه‏ي آن حضرت مي‏فرمايند: لعن الله من جهل حقک و استخف بحرمتک»؛ خدا لعنت کند آن را که حق تو را نشناخت و حرمتت را پاس نداشت. و در همين زيارت نامه از ناحيه مقدس آن امام معصوم (صلوات الله عليه) مي‏خوانيم: «لعن الله أمة استحلت منک المحارم و انتهکت فيک حرمة الاسلام»؛ خداوند لعنت کند مردمي را که محارم الهي را در شأن تو حلال شمردند و با کشتن تو حرمت اسلام را شکستند. و تا آنجا مقام حضرت بالا مي‏رود که مولايمان حضرت صادق - که جانم فداي خاک پاي او باد - مي‏فرمايند: «رفع [الله] ذکرک في عليين»؛ خداي يادت را در عليين بلند گرداند.