دانستيم که خداوند تبارک و تعالي دو بال جايگزين دو دست حضرت قمر بني هاشم (سلام الله عليه) نمود. و آنچه که بسيار روشن است، اين که از آثار دو بال داشتن، اين است [ صفحه 439] که حرکت آن حضرت بسيار سريع خواهد بود. و کمتر از يک چشم بهم زدن توان حضور در هر جايي را که بخواهد پيدا مي‏کند، گر چه در ادامه حديث شريف مي‏خوانيم که آن حضرت با آن دو بال «يطير مع الملائکة في الجنة»؛ در بهشت با فرشتگان پرواز مي‏کند. اما اين به آن معنا نيست که آن حضرت نمي‏تواند در همين دنيا همراه فرشتگان پرواز کند. بلکه طيران و حرکت آن حضرت در همين دنيا و حضور آن بزرگوار در هنگام شدايد و سختي‏هاي شيعيان بلکه ديگر ارادتمند آن حضرت از شمار خارج است. علاوه بر اين که حضرت امام سجاد (صلوات الله عليه) «ذوجناحين» بودن آن حضرت را تشبيه مي‏فرمايند به «ذوجناحين» بودن حضرت جعفر طيار عليه‏السلام و مي‏فرمايند: «کما جعل لجعفر بن ابي‏طالب [دو بال خداوند به حضرت قمر بني هاشم (سلام الله عليه) عطا کرد] همان گونه که خداي متعال براي جعفر دو بال قرار داد.» و در احوالات حضرت جعفر مي‏خوانيم که: حضرت جعفر عليه‏السلام در جنگ موته آن قدر جنگيد تا آن که دست راست آن حضرت از بدن جدا شد، علم را به دست چپ گرفته و به جنگ پرداخت تا آن که دست چپ او نيز از بدن جدا شد. پس پرچم را به سينه چسبانيد، تا آن که شهيد شد. و بر بدن مقدسش بيش از هشتاد زخم وارد کردند. حضرت رسول خدا صلي الله عليه و اله که در مدينه بودند، قتلگاه او و يارانش را مشاهده کرده و فرمودند: «زارني جعفر في نفر من الملائکة له جناحان يطير بهما»؛ جعفر مرا زيارت کرد در حالي که در بين شماري از فرشتگان بود، و دو بال داشت که با آن‏ها به پرواز درآمده بود [1] . اين فراز تاريخي به ما مي‏فهماند که حضرت جعفر عليه‏السلام در همين دنيا با دو بال پرواز کرد و از «موته» که سرزميني نزديک شام - اردن - است به مدينه آمد و به زيارت حضرت خاتم الانبياء صلي الله عليه و اله مشرف شد. بنابراين، همان گونه که حضرت جعفر عليه‏السلام با آن دو بال در همين دنيا پرواز مي‏کند و به محضر محمد مصطفي صلي الله عليه و اله شرفياب مي‏شود. و پيش از اين نيز گذشت که در مداين به نماز بر بدن جناب سلمان عليه‏السلام حاضر شد، حضرت قمر بني هاشم (سلام الله عليه) [ صفحه 440] نيز همين گونه است؛ چرا که حضرت امام سجاد (صلوات الله عليه) فرمودند: «فأبدله الله بهما جناحين کما جعل لجعفر بن أبي‏طالب». حاصل آن که آن حضرت قدرت دارند که در همين دنيا با دو بال اعطايي خداوند به هر کجا که بخواهند؛ چه در دنيا و چه در بهشت و چه در عالم ملکوت بروند، و اصلا خداوند اين عطا را به ايشان به همين منظور نموده است. و اين حقيقتي است که مردمان بسياري در زمان‏هاي گذشته و حال برايشان تجربه شده که در هر سختي مي‏گويند: يا اباالفضل، و گره از کارشان باز مي‏شود. و شايد سر اين که حضرت عباس (سلام الله عليه) در خواب يا مکاشفه بدون دست ديده مي‏شود، همين باشد که آن دو دست، در دست خدا است و بدل آن دو بال است و مردم استعداد ديدن آن دو بال که از عالم ملکوت است را ندارند، مگر کسي که در رتبه‏ي بالايي از معرفت قرار گرفته باشد.