گفته شد که از ويژگيهاي فرشتگان الهي نزول و تنزل آنان بر روي زمين است، و جلوه نمودشان بر بعضي انسانها. به ديگر بيان: دانستيم که ملائکه از نور مولا و سرور جهان هستي حضرت شاه ولايت مرتضي علي (صلوات الله عليه) آفريده شدهاند. و چون نورند، اگر به عالم ملک بيايند، در حقيقت از آن عالم نزول کردهاند. و اگر انساني مقام (قالوا ربنا الله ثم استقاموا) را احراز کند، آن سروشان الهي بر او نازل ميشوند.
[ صفحه 435]
از همين روي در زمان ما - عصر غيبت - به همراه روح که بزرگترين و بزرگوارترين فرشته الهي است در شب قدر به محضر مقدس حضرت بقية الله الاعظم (صلوات الله عليه) ميرسند. که سوره «قدر» گواه اين معنا است. و همان گونه که گذشت در حقيقت آن فرشتگان، ولايت آن حضرت و ديگر امامان را واسطه قرب خود به درگاه الهي قرار ميدهند - اما آنچه در اين بحث مورد نظر است دو مطلب است 1 - نزول ملائکه 2 - ديدن آنان توسط بندگان صالح، که مطلب دومين پيش از اين بيان شد. بنابراين قلم را به تحليل معناي «نزول» بايد واداشت.
نزول: در بحثهاي گذشته و نيز در «سقاي معرفت 2» گفته آمد که «نزول» يعني فرود آمدن از جايگاهي بلند به جايگاهي پايينتر، و روشن است که هر گاه حقيقتي از بلند جايگاهي به عالم و جهاني ديگر نزول کرده و فرود بيايد، صورتي شبيه به همان عالم به خود ميگيرد.
مثلا اگر يک مطلب علمي که جايگاه اصلي آن ذهن و عقل انسان است از آن جايگاه نزول به اين عالم کند، صورت اين عالم به خود ميگيرد. مثل مفهوم «4 مساوي 2 ضرب در 2» است که يک مفهوم علمي است. حقيقت آن در ذهن آدمي چيزي است، و پايين آمدن آن از ذهن انسان به گونهاي ديگر جلوه ميکند. اگر خواسته باشيم آن مفهوم را به صورت لفظ فارسي تنزل دهيم گفته ميشود: «دو ضرب در دو مساوي است با چهار» و اگر همان را بخواهيم به شکل عدد بنويسيم. اين گونه نوشته ميشود «4 مساوي 2 ضرب در 2» و... اين دو شکل در حقيقت صورت تنزل يافته آن مفهوم رياضي ذهني است. و اين نکته نيز ناگفته پيداست، که همين دو تنزل را کسي ميفهمد که مقداري هر چند اندک درس خوانده و نوشتن را بشناسد. و گرنه انساني که هيچ درس ناخوانده هيچکدام از اين دو صورت تنزل يافته را نميفهمد.
با توجه به اين مثال روشن ميشود که اگر ملائکه از آن عالم بالا به اين جهان تنزل کنند جلوهي اين جهان را پيدا ميکنند، و همين جلوه را هر کس نميتواند بفهمد مگر اين که رتبه (قالوا ربنا الله ثم استقاموا) را احراز کرده باشد. همان گونه که امواج صوتي و تصويري که همين الان فراوان است کسي قدرت دريافت آنها را دارد که وسيله گيرنده آن امواج را داشته باشد.
و خوشا زمان ظهور حضرت مهدي - جانم فداي خاک کويش باد - که شيعيانش از چنان
[ صفحه 436]
قدرت روحي برخوردار ميشوند، که بدون هيچ وسيله آن حضرت را در هر کجا باشند مشاهده ميکنند و کلامش را ميشنوند.
|