يکي از ويژگي‏هاي فرشتگان آن است که از عالم بالا بر پيامبران و بندگان صالح خداوند نازل مي‏شوند. اما نزول ملائکه بر انبياء و امامان، امري است بسيار روشن و واضح، اما نزول آنان بر بندگان صالح خداوند در همين دنيا، و مشاهده آنان توسط مؤمنين حقيقي مطلبي است غير قابل انکار؛ چرا که خداوند متعال مي‏فرمايد: (ان الذين قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل عليهم الملائکة ألا تخافوا و لا تحزنوا و أبشروا بالجنة التي کنتم توعدون نحن أولياؤکم في الحياة الدنيا و في الآخرة و لکم فيها ما تشتهي أنفسکم)؛ [1] . [ صفحه 428] همانا کساني که مي‏گويند. [و از صميم قلب معتقدند که] پروردگار ما الله است، و بر آن [گفتار و عقيده] استقامت مي‏ورزند، فرشتگان بر آنها نزول مي‏کنند که ترسي نداشته و غمگين نشويد، بشارت مي‏دهند شما را به بهشتي که وعده داده شده‏ايد... اگر در اين آيه شريفه نيک نگريسته شود، روشن مي‏شود که اولا: فرشتگان الهي - که رسولان خداوند مي‏باشند - از جانب پروردگار تنزل مي‏کنند. و ثانيا، کساني که بر رب بودن الله استقامت دارند آن رسولان الهي را مشاهده مي‏کنند. و ثالثا اين مشاهده در همين دنيا صورت مي‏گيرد. و بشارت را دريافت مي‏کنند. چرا که در فراز اول خداوند مي‏فرمايد: (ان الذين قالوا ربنا الله ثم استقاموا) يعني مردماني که دو ويژگي دارند 1 - مي‏گويند پروردگار ما خدا است 2 - بر اين قول ثابت و استوارند، اينها کساني هستند که (تتنزل عليهم الملائکة...) ملائکه بر آنها تنزل کرده و آنها را مي‏گويند: نترسيد، غمگين نباشيد و بشارت باد بر شما به بهشتي که به شما وعده داده شده است. و معلوم است، که تکليف و عمل يعني اعتقاد به (ربنا الله) در دنيا ممکن است. و در آخرت عمل نيست بلکه پرداخت و محاسبه‏ي عمل است، و اعتقاد و استوار ماندن بر اين که «خداي پروردگار است» نزول فرشتگان را به دنبال دارد. بنابراين نزول ملائکه بر چنين مؤمناني در همين دنيا صورت مي‏گيرد. علاوه بر آن، صريح آيه بعد است که مي‏فرمايد: (نحن أولياؤکم في الحياة الدنيا و في الآخرة)؛ ما [فرشتگان] ياوران شما در دنيا و آخرت مي‏باشيم. بنابراين، اين آيه شريفه به دو مطلب مهم صراحت دارد. 1 - مشاهده‏ي ملائکه در همين دنيا 2 - راه و راز مشاهده فرشتگان الهي را نيز بيان مي‏کند که «قول و عمل و استقامت به کلمة الله است».