شماري از پژوهشگران قرآني بر آنند که لفظ «ملائکه» جمع «ملأک» است، و اصل «ملأک»،«مألک» است، که از ريشه‏ي «الوک» گرفته شده است، قونوي مي‏گويد: «و سمي الملائکة ملائکة؛ لأنه من الالوکه بمعني الرساله، اذا الملائکة جمع ملأک و هو مقلوب مألک من الاولوکة بمعني الرسالة»؛ [1] . ملائکه را ملائکه مي‏گويند: زيرا از «اولوک» به معناي پيام رساندن گرفته شده است، بنابراين ملائکه جمع «ملأک» که قلب شده‏ي «مألک» است و از اولوکه به معناي رسالت ريشه گرفته است. چون «مألک» زياد کاربرد داشت «همزه» آن را انداختند، و استعمال آن «ملک» شد، و چون آن را جمع بستند به اصل خود برگشت داده شده، و از همين رو گفتند: «ملائک» و «تاء» به آخر آن اضافه شد يا از باب مبالغه و يا براي مؤنث شدن [2] .