توجه به کلام حضرت امام صادق (صلوات الله عليه) که در تفسير اين آيه‏ي شريفه فرمودند: «نحن و الله الأسماء الحسني التي لا يقبل الله عملا الا بمعرفتنا»؛ [1] . سوگند به خدا که اسماي حسناي حضرت حق جل جلاله ما هستيم که خداوند هيچ عملي را از بندگانش نمي‏پذيرد مگر به واسطه‏ي معرفت ما. به خوبي روشن مي‏کند که پذيرش همه‏ي اعمال و عبادات بندگان، متوقف بر معرفت اهل بيت پيامبر صلي الله عليه و آله مي‏باشد، پس معرفت اين خاندان گرانقدر، بر هر واجب ديگري مقدم است. دليل ديگر وجوب معرفت اهل بيت (صلوات الله عليهم) اين است که عبادت خداوند بر هر [ صفحه 62] مسلماني واجب است و عبادت خداوند، متوقف بر معرفت او است. و معرفت خداوند نيز منحصر در معرفت به اهل بيت (صلوات الله عليهم) مي‏باشد، که حضرت امام صادق (صلوات الله عليه) در اين باره مي‏فرمايد: «بنا عبد الله و بنا وحد الله تبارک تعالي و لولانا ما عبد الله»؛ [2] . خداوند تبارک و تعالي به واسطه‏ي ما اهل بيت، عبادت شد و به يگانگي شناخته شد و هرگز خداوند پرستش نمي‏شد اگر ما نبوديم. اطلاق اين روايت، دلالت مي‏کند که تمام پرستش‏گران الهي، از جن و انس و ملک، همه و همه، طريق بندگي خداوند را به وسيله‏ي اين خاندان طي کرده‏اند و از طريق آنان، خداوند را شناخته‏اند و يکتاپرست گرديده‏اند.