از کلمه «ارکب؛ سوار شو» معلوم مي‏شود، که حضرت عباس (سلام الله عليه) در هنگامي که به محضر امام براي رساندن خبر حمله لشکر دشمن شرفياب شده بودند، از اسب پياده شده بودند، اما همين که فرمان سوار شدن را صادر مي‏کنند، اين جمله نوراني و شگفت‏آور را نيز بيان مي‏کنند: «... جانم فدايت اي برادرم...» پيش از اين دانستيم که، «فداء» يعني اين که کسي براي رهايي و حفظ و دفاع از جان ديگري جان خود را پيشکش کند، و اين در صورتي است که انسان براي آن شخص عظمت و شکوه و جلال قائل باشد، و او را برتر بداند، و آنچه مسلم و قطعي است، حضرت اباعبدالله الحسين (صلوات الله عليه) برتر بلکه در عظمت با هيچ کس حتي حضرت عباس (سلام الله عليه) قابل مقايسه نيستند، پس راز اين فرمايش چيست؟ رمز اين راز را بايد در نقش کليدي حضرت عباس (سلام الله عليه) در کربلا و «اهميت» وجودي آن حضرت جستجو نمود.