وقتي خطبه‏ي امام (صلوات الله عليه) در شب عاشورا پايان يافت و اجازه‏ي رفتن به همه عنايت فرمود، بني هاشم و اصحاب به نوبه سخن گفتند تا اين که نوبت به جناب زهير رسيد، برخاست و خطاب به مولاي عالم حضرت امام حسين (صلوات الله عليه) عرضه داشت: «و الله لوددت أني قتلت ثم نشرت ثم قتلت حتي اقتل هکذا الف مرة و أن الله يدفع بذلک، القتل عن نفسک و عن أنفس هؤلاء الفتيان من أهل بيتک»؛ [1] . سوگند به خداوند همانا دوست دارم که من کشته شوم، سپس زنده گردم، پس کشته شوم، هزار بار، و خداوند به اين کشته شدنهايم، کشته شدن را از شما و اين جوانان هاشمي دور نمايد. آيا اين سخن که بيانگر سويداي جان زهير است و عشق و شور او را به ساحت مقدس امام و جوانان بني‏هاشم گوشزد مي‏کند، مي‏شود از کسي سر بزند که عثماني بوده است؟ [ صفحه 349]