محمد و آل محمد عليهم‏السلام نيکوترين نشانهاي حضرت حق مي‏باشند و هم خود نيکوترين آفريده‏ها، چون آيينه‏اي که در نماياندن، بهترين است، خود نيز ذاتا خوب‏ترين مي‏باشد. به ديگر بيان آن چهارده نور مقدس بهترين نشان خدايند و خود نيز نيکوترين مظهر او، آينه‏اي بهترين است که هيچ خود را ننمايد، بلکه فقط صاحب خود را بنماياند، و امامان معصوم (صلوات الله عليهم) چنينند، که بهترين نماد صفات جلال و جمال الهي مي‏باشند. به ديگر سخن: آن بزرگواران «اسماء الحسني» هستند؛ چرا که هم جايگاه آشکار شدن صفات جلال و جمال الهي مي‏باشند و هم نيکوترين نشان ايزد منان. و چون به اين ويژگي آراسته‏اند، استجابت هر دعايي به توسل به آنها وابسته است، و هر کس هر دعايي بنمايد، بايد از ناحيه آنها بگذرد، حتي دعاي پيامبران نيز، به شفاعت آن بزرگواران به هدف استجابت مي‏رسد که: «ان دعوة الأنبياء انما استجيب بالتوسل و الاستشفاع بهم». در همان نسخه‏ي خطي مي‏خوانيم: «أنوار مقدسه آنها، حقيقت «اسماء حسني» هستند، و اين ألفاظ از قبيل «حميد» و «عالي» و «فاطر» و «محسن» اسم اسمند، و حقيقت «اسم» آنها هستند، و معناي «اسم» آنهايند، پس هر وقت مي‏خواهي که دعاي شما مستجاب شود، بايد خدا را بخواني به اين «اسماء» (و) با توسل به مظاهر اين «اسماء». [ صفحه 56] و اين که مي‏بيني بعضي خدا را به «اسماء حسني» مي‏خوانند و دعايشان مستجاب نمي‏شود به سبب آن است که توسل به مظاهر آنها نيست و معلوم است که لفظ بدون معني و حقيقت ثمر ندارد...» چرا که معنا و حقيقت و مصداق أسماء الله، آن أنوار مقدسه مي‏باشند. از همين روي در دعاي ماه رجب مي‏خوانيم: «أللهم اين اسألک بمعاني جميع ما يدعوک به ولاة أمرک المأمونون علي سرک المستبشرون بأمرک، الواصفون لقدرک، المعلنون لعظمتک، أسألک بما نطق فيهم من مشيتک فجعلتهم معادن لکلماتک، و أرکانا لتوحيدک و آياتک و مقامتک التي لا تعطيل لها في کل مکان يعرفک بها من عرفک...»؛ [1] . خدايا همانا من درخواست مي‏کنم به معاني تمام آنچه مي‏خوانند به وسيله آن صاحبان امرت، آنان که امين راز تو هستند، و از دستورهايت شاد مي‏شوند، و وصف قدرت و توانايي تو را مي‏نمايند. و آشکار کننده عظمت تو هستند. خدايا درخواست مي‏کنم از تو به آنچه آن اوليايت از مشيت و اراده خود هويدا کردي، پس به سبب آن قرار دادي آنها را معدن کلمات و ارکان توحيد و آيات و نشانهاي خود. و آنها را رکن مقامات خود قرار دادي، مقاماتي که در هيچ جايگاهي تعطيلي براي آن نيست و هر کس تو را شناخت به سبب آن شناخت. بنابراين، چهارده نور پاک هم بيان‏کننده قدرت خدايند، و هم عظمت او را آشکار مي‏کنند. و هم جايگاه رويش کلمات الهي هستند، و هم رکن خدايي شدن، از همين روي معرفت الهي به آنها بستگي دارد.