همان‏گونه که دانسته شد، کلام نوراني حضرت امام زين‏العابدين (صلوات الله عليه) داراي سه بخش بسيار مهم است، و هر بخشي داراي چندين فراز، که بخش اول فرمايش آن حضرت متوجه سخت‏ترين روزهاي عمر مبارک حضرت رسول خدا صلي الله عليه و اله بود، و بخش دوم فرمايش امام يکي از ويژگي‏هاي روز عاشورا و واقعه حيرت‏انگيز کربلا را روشن مي‏کند، و سومين بخش اين حديث شريف - که در حقيقت هدف اصلي اين روايت نوراني است - نمايانگر جلالت و عظمت حضرت عباس (سلام الله عليه) است. حضرت امام سجاد (صلوات الله عليه) در آخرين بخش فرمايش خويش مي‏فرمايند: «رحم الله العباس، فلقد اثر و أبلي وفدا أخاه بنفسه، حتي قطعت يداه، فأبدله الله عزوجل بهما جناحين يطير بهما مع الملائکة في الجنة کما جعل لجعفر بن أبي‏طالب. و ان للعباس عندالله تبارک و تعالي لمنزلة يغبطه بها جميع الشهداء يوم القيامة»؛ رحمت و شفقت و مهرباني خداوند متعال بر حضرت عباس [سلام الله عليه] همانا به تحقيق آن بزرگوار دلبستگي زيادي به امام حسين (صلوات الله عليه) داشت، و از عهده جنگيدن به خوبي برآمد. و جانش را قرباني آن حضرت نمود. تا آنجا که دو دستش از بدن جدا شد. از همين روي خداوند در عوض آنها دو بال به او داد که در بهشت با فرشتگان پرواز مي‏کند، همان‏گونه که براي حضرت جعفر [صلوات الله عليه] قرار داد. و به درستي که نزد خداوند متعال براي [حضرت] عباس [سلام الله عليه] رتبه و مقامي است که همه شهيدان در روز قيامت به خاطر آن جايگاه بر او غبطه مي‏خورند و رشک مي‏ورزند.