يکي از فضايل حضرت جعفر عليه‏السلام آن است که فرزندش جناب عبدالله افتخار دامادي حضرت علي مرتضي و حضرت فاطمه زهرا (صلوات الله عليهما) را داشت، چرا که حضرت زينب کبري عليهاالسلام همسر آن جناب بود. اما پرسشي که دل‏مشغولي بسياري از شيفتگان حريم ولايت است، اين است که آيا جناب عبدالله بن جعفر کفو حضرت زينب عليهاالسلام دختر حضرت علي مرتضي و حضرت فاطمه زهرا (صلوات الله عليهما) بوده است؟ شکي نيست که جلالت و عظمت حضرت زينب کبري عليهاالسلام آنقدر بلند است، که عقل حيران شده و اعتراف به عجز و ناتواني خود مي‏نمايد. در شکوه و جلال او همين بس که در واقعه عاشورا که از آدم تا خاتم‏الاوصياء صلي الله عليه و اله متوجه آن بوده‏اند، شخص سوم آن واقعه است. بلکه بعد از واقعه عاشورا شخص اول آن مي‏باشد. و بعد از شهادت حضرت اباعبدالله الحسين (صلوات الله عليه)، شيعيان به او پناه مي‏بردند. کافي است که شما در اين حديث شريف نيک بنگريد، تا پي به عظمت آن حضرت ببريد. شيخ اجل اقدم صدوق قدس سره با دو سند نقل مي‏کند که احمد بن ابراهيم گفت: «در سال 262 هجري محضر جناب حکيمه [1] دختر حضرت امام جواد (صلوات الله عليه) خواهر امام هادي (صلوات الله عليه) و عمه‏ي امام حسن عسکري (صلوات الله عليه) - رسيدم و از پشت پرده با او راجع به دين گفتگو نمودم، پس امامان معصوم (صلوات الله عليهم) را يک به يک نام برد. پس گفت: [امام دوازدهم] حجة بن الحسن (عجل الله تعالي فرجه) مي‏باشد. به او گفتم: اين اعتقاد بر اساس معاينه [و معجزه] است يا بر اساس خبر؟ گفت: بر اساس نامه‏اي که امام حسن عسکري (صلوات الله عليه) به مادرشان [حديث] نوشته‏اند. گفتم: آن فرزند [حضرت حجت عجل الله تعالي فرجه] کجا هستند؟ گفت: مستور و نهان است. گفتم: پس شيعيان به چه کسي پناه ببرند. گفت به جده‏اش مادر امام حسن عسکري (صلوات الله عليه) گفتم: آيا اقتدا کنم به امامي که وصي او يک زن است؟ پس گفت: «اقتداء بالحسين بن علي، [ صفحه 323] فان الحسين بن علي (صلوات الله عليهما) أوصي الي أخته زينب بنت علي في الظاهر، فکان ما يخرج عن علي بن الحسين (صلوات الله عليهما) من علم ينسب الي زينب سترا علي علي بن الحسين»؛ اين وصيت در حقيقت اقتدا به حضرت امام حسين (صلوات الله عليه) است؛ زيرا وصي آن حضرت به حسب ظاهر حضرت زينب دختر [اميرالمؤمنين امام] علي (صلوات الله عليه) بود، و هر چه علم از ناحيه امام سجاد (صلوات الله عليه) صادر مي‏شد، به حضرت زينب عليهاالسلام نسبت داده مي‏شد. براي اين که امام سجاد مخفي و مستور بمانند.» [2] . با توجه به اين حديث شريف اولا: به حسب ظاهر وصي امام حسن عسکري (صلوات الله عليه) مادرشان حضرت «حديث» بود، همان‏گونه که وصي امام حسين (صلوات الله عليه) حضرت زينب بود. ثانيا وظيفه‏ي شيعيان بود که در همه‏ي امور به حضرت حديث، مادر امام حسن (صلوات الله عليه)، مراجعه کنند. همان گونه که بعد از شهادت امام حسين (صلوات الله عليه) شيعيان پناه به حضرت زينب مي‏بردند. ثالثا: وصي بودن حضرت زينب عليهاالسلام آن قدر در بين خاندان رسالت مشهور بوده و در نزد شيعيان آشکار بوده که احمد بن ابراهيم آن را قبول کرده است. علاوه بر آن که از اين کلام عظمت مادر امام حسن عسکري (صلوات الله عليه) نيز آشکار مي‏شود.