فضايل و مناقب حضرت جعفر و حضرت حمزه عليهماالسلام آن قدر بلند و فراوان است که فهم ما از درک آن کوتاه است. چگونه ميتوان درک کرد که آن دو بزرگوار گواه و شاهد براي پيامبران هستند، و چگونه ميتوان فهميد، سرور قلب نازنين حضرت محمد مصطفي صلي الله عليه و اله را از اسلام آوردن حضرت حمزه عليهالسلام يا ورود حضرت جعفر عليهالسلام، آن هم قلبي که تجلي اعظم
[ صفحه 320]
خدا و کلمهي تامهي الهي و رحمة للعالمين است، و يا حزن و اندوه و گريه آن حضرت را بر آن دو بزرگوار. بزرگواراني که مايهي افتخار امام معصوم (صلوات الله عليه) قرار گرفتهاند. بنابراين حد و مرز ما نيست که بخواهيم آن دو شخصيت الهي را با کسي ديگر مقايسه کنيم. چرا که عقل ما خيلي کوچکتر از عظمت و جلالت آنها است.
اما ميتوان اين احاديث را با احاديثي که در شأن و عظمت حضرت ابيالفضل العباس (سلام الله عليه) از ناحيه مقدسهي امامان معصوم (صلوات الله عليهم) صادر شده کنار يکديگر گذاشت، تا شايد روزنهاي هر چند کوچک به شکوه و جلال حضرت قمر بنيهاشم (سلام الله عليه) در پيش چشم انديشهي ما گشوده شود.
و آن وقتي است که منزلتي که به حضرت عباس (سلام الله عليه) داده است و جايگاهي که نزد خداوند متعال دارد را دريابيم. حضرت امام سجاد (صلوات الله عليه) ميفرمايند:
«ان للعباس عند الله تبارک و تعالي لمنزلة يغبطه بها جميع الشهداء يوم القيامة»؛
به درستي که، براي عباس نزد خداوند متعال منزلتي است که همهي شهيدان به خاطر آن منزلت در روز قيامت بر او غبطه و رشک برند.
اين «منزلت» چيست؟ خدايا به حرمت حضرت اباالفضل (سلام الله عليه) ما را فهم و درک اين منزلت عنايت فرما. شايد بتوان گفت يکي از آثار آن «منزلت» اين است که خداوند متعال «ياد او را در عليين رفعت و شکوه داده است» يعني در عالم عليين ياد و ذکر او عظيم و رفيع و بلند است که: «رفع [الله] ذکرک في عليين».
|