در اينجا مناسب است يکي از روزهاي شادماني حضرت رسول خدا صلي الله عليه و اله بيان شود، و آن روزي بود که خبر فتح خيبر را به آن حضرت دادند، و در همان روز خبر مسرت بخش ديگري را به عرض آن حضرت رساندند، و آن ورود حضرت جعفر عليه‏السلام از حبشه بود. بسطام مي‏گويد: به حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) گفتم: قربانت گردم. آيا مرد ملازم و همراه برادر [ديني] خود مي‏شود. حضرت در جواب فرمودند: بله، همانا رسول خدا صلي الله عليه و اله روزي که خيبر فتح شد، به او خبر رسيد که جعفر [از حبشه] آمده است. حضرت رسول اکرم صلي الله عليه و اله فرمودند: «والله ما أدري بأيهما أنا أشد سرورا أبقدوم جعفر أو بفتح خيبر»؛ سوگند به خدا که نمي‏دانم بکداميک بيشتر شادمانم؟ آيا به بازگشت جعفر يا فتح خيبر.» طولي نکشيد که جعفر به خدمت آن حضرت رسيد. حضرت از جا برخاست و همراه او شد و بين دو چشم او را بوسيد.» [1] .

[1] تهذيب الاحکام ج 3: 186، «باب صلاة التسبيح، حديث 1»، سير سلف الصالحين ج 2: 318، أسد الغابة ج 1، 342، الطبقات الکبري ج 4، 35.