دليل ديگر احاديث شريفه است، امام هادي (صلوات الله عليه) مي‏فرمايند: «در يکي از روزها حضرت اميرالمؤمنين (صلوات الله عليه) به ابوبکر فرمود: (لا تحسبن الذين قتلوا في سبيل الله أمواتا بل أحياء عند ربهم يرزقون) و من گواهي مي‏دهم که: ان رسول الله مات شهيدا، و الله ليأتينک، فأيقن اذا جائک، فان الشيطان غير متخيل به، فأخذ علي بيد أبي‏بکر، فأراه النبي صلي الله عليه و آله فقال له: يا أبابکر آمن بعلي و بأحد عشر من ولده؛ انه مثلي الا النبوة، و تب الي الله مما في يدک؛ فانه لا حق لک فيه. قال: ثم ذهب فلم ير. [1] حضرت رسول الله صلي الله عليه و آله شهيد از دنيا رفت، و سوگند به خداوند که همانا نزد تو مي‏آيد، پس يقين داشته باش آن هنگام که نزد تو آمد؛ چرا که شيطان نتواند خود را به صورت او جا بزند. پس حضرت مولي (صلوات الله عليه) دست ابوبکر را گرفتند، و پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله را به او نشان دادند. پيامبر صلي الله عليه و آله به ابوبکر فرمودند: اي ابوبکر به علي و يازده امامي که از فرزندان اويند ايمان بياور، آنان مانند منند [در تمام ويژگيها و صفتهاي من] بجز نبوت. و از آنچه در دست گرفته‏اي [خلافت مسلمين] در نزد خداوند متعال توبه کن، زيرا تو را در آن حقي نيست، و آن‏گاه حضرت پيامبر صلي الله عليه و آله تشريف بردند، و از ديده پنهان شدند.» [2] .