اما آنچه مهم است اينکه چرا به کسي که در راه خدا با اذن معصوم کشته شده شهيد مي‏گويند؟ شماري از محققين گفته‏اند «شهيد» به معناي «مشهود» است يعني «فعيل» به معناي «مفعول» مثل آنکه به کشته «قتيل» گفته مي‏شود و مقصود از آن «مقتول» است، و سر اينکه به چنين کسي «شهيد» گفته مي‏شود، اين است که خداوند و فرشتگان شهادت مي‏دهند به اينکه او را خداوند بخشوده و بهشت را به او عنايت کرده‏اند. [1] . و شماري ديگر گفته‏اند «شهيد» را، شهيد مي‏گويند، چون زنده، و حاضر است [2] و به نظر مي‏رسد اين نظر صحيح است چرا که خداوند متعال مي‏فرمايد: (لا تحسبن الذين قتلوا في سبيل الله أمواتا بل أحياء عند ربهم يرزقون)؛ گمان مبريد آنها که در راه خدا کشته شده‏اند، مرده‏اند، بلکه زنده‏هايي هستند که در نزد خدا روزي داده مي‏شوند. [ صفحه 275] به نص آيه‏ي شريفه، شهيد، حي و زنده است، با اين تفاوت که نزد خداوند روزي مي‏خورد.