«فأنا بن علي لم اعجز عن مبارزة الأقران، و ما أشرکت بالله لمحة بصر، و ما خالفت رسول الله فيما أمر»؛ من پسر علي هستم که از هماوردي با امثال خود ناتوان نيستم، و به اندازه يک چشم بهم زدن به خداي متعال شرک نورزيدم و مخالفت دستورات رسول خدا صلي الله عليه و آله ننموده‏ام. اينکه حضرت فرمودند: «فأنا بن علي» اشاره است به حلقه واسطه خود و ذات اقدس حضرت رسول اکرم صلي الله عليه و آله علاوه بر اينکه همين فرزند حضرت علي بودن علت شهامت و شجاعت او است. اما ثمره و اثر آن پيوستگي هم در قلب آن حضرت ظهور نموده و هم در کردار او، اما اثر قلبي آن اينکه هميشه در طول عمر موحد بوده و همه‏ي توجه قلبي او به حضرت حق جل جلاله بوده، لذا براي يک لحظه هم به شرک آلوده نشده‏اند که «ما اشرکت بالله لمحة بصر» و اثر عملي اينکه در مدت عمرش يک نافرماني از دستورات حضرت نبي اکرم صلي الله عليه و آله از او صادر نشده است که: «ما خالفت رسول الله فيما أمر». بنابراين وقتي در مدت عمر خود يک لحظه شرک به خدا نداشته و به اندازه يک چشم بر هم نهادن مخالفت فرمان رسول خدا ننموده، يعني به اندازه بر هم نهادن چشم، گناه مرتکب نشده است، يعني هر چه کرده و يا گفته و يا در قلب گذرانده همگي طاعت و بندگي خداوند متعال بوده است. اين همان عصمت قلبي و عملي است. از همين روي استاد فقه و اصول و رجال، محقق سترگ، شيخ طه نجف قدس سره که همه‏ي فقها در مقابل علم و تقواي او زانوي ادب بر زمين مي‏زنند در وصف آن حضرت مي‏فرمايد: [ صفحه 202] «او مقامش بلندتر از آن است که در اين مقاله از او ياد شود، بلکه مناسب است از او به هنگام ذکر ائمه معصومين (صلوات الله عليهم) سخن رود.» [1] . دانشمند محقق و عالم موفق عبدالرزاق مقرم قدس سره در توضيح کلام استاد خود مرحوم آيت الله العظمي طه نجف مي‏فرمايد: «همان‏گونه که مشاهده مي‏شود استاد نفرمود: «به هنگام ذکر بزرگواران خاندان وحي» بلکه فرموده: «به هنگام ذکر ائمه معصومين (صلوات الله عليهم)» و اين نيست مگر بيانگر اين امر که وي، قمر بني‏هاشم (سلام الله عليه) را، در جمله اهل البيت (صلوات الله عليهم) و از آنان مي‏داند. وي سپس مي‏گويد: علامه ميرزا محمدعلي اردوبادي نظر استاد فقيه خود را تأييد کرده و در قصيده خود مي‏سرايد: (به جهت اختصار ترجمه آن قصيده در اينجا آورده مي‏شود.) منزلت و شأن حضرت عباس (سلام الله عليه) که داناي به قرآن و آگاه به راه هدايت و علم و دين و منسوب به پنج تن آل‏عبا مي‏باشد بسي بالاتر از آن است که تيري پرتاب کند و به هدف برخورد نکند، و يا کرداري از او سرزند و آلوده به گناه باشد... اما گناهي از او سر نزده است، و نمي‏گويم درباره او غير از آنچه استاد طه نجف درباره‏ي (امامان معصوم (صلوات الله عليهم) گفته است، بنابراين تمام کردارهايي که از او سر زد حجت است... [2] . وي سپس چنين اظهارنظر کرده مي‏گويد: اين نظريه در مورد حضرت اباالفضل (سلام الله عليه) را هيچ يک از علماي شيعه که اهل تحقيق و داراي افکار بلند بوده انکار نورزيده است. و ما از قصيده‏ي آية الله العظمي شيخ محمدحسين اصفهاني قدس سره... حقايق و ويژگي‏هايي از حضرات اباالفضل را شاهديم که او را به اوج عظمت و قدسي و معنويت، و به مراتب والاي عصمت مي‏رساند. [3] . [ صفحه 203]