|
1) گفتار حضرت پيغمبر اکرم صلي الله عليه و آله
در يکي از رؤياهاي صادقه آمده، پيامبر صلي الله عليه و آله به عباس عليه السلام فرمود: خداوند چشمت را روشن گرداند، تو باب الحوائج هستي، از هر که خواستي شفاعت کن.
2) گفتار امام علي عليهالسلام: «عباس عليهالسلام در پيشگاه خداوند داراي مقام بسيار ارجمندي است خداوند به جاي دو دست دو بال به او ميدهد و او با آن دو بال همچون جعفر طيار در فضاي بهشت همراه فرشتگان پرواز ميکند»
و نيز روزي که امام علي عليهالسلام در بستر شهادت بود عباس عليهالسلام را طلبيد و او را به سينه اش چسبانيد و فرمود:
«به زودي در روز قيامت چشمم به وسيلهي وجود تو روشن ميگردد»
3) گفتار حضرت زهرا عليهاالسلام: روايت شده وقتي که روز قيامت بر پا ميشود پيامبر صلي الله عليه و آله به علي عليهالسلام ميفرمايد:
به حضرت زهرا عليهاالسلام بگو براي شفاعت و نجات امت چه داري؟
حضرت علي عليهالسلام پيام پيامبر صلي الله عليه و آله را به حضرت زهرا عليهاالسلام ابلاغ ميکند حضرت زهرا عليهاالسلام در پاسخ ميفرمايد: «اي امير مؤمنان! دو دست بريدهي پسرم عباس عليهالسلام براي ما در مورد شفاعت کافي است».
[ صفحه 43]
4) گفتار امام حسين عليهالسلام: حضرت سيدالشهداء در مورد برادرش حضرت ابوالفضل عليهالسلام سخنان زيادي دارد و ما در اينجا فقط به يک جمله اکتفا ميکنيم که بعد از شهادت عباس فرمود:
اي برادر خداوند عالميان به تو جزاي خير بدهد که تو در راه خدا بطور کامل جهاد کردي.
5) گفتار امام سجاد عليهالسلام: روايت شده: روزي نگاه امام سجاد عليهالسلام در مدينه به فرزند حضرت ابوالفضل عليهالسلام افتاد، بي اختيار اشک از چشمانش سرازير شد، آنگاه فرمود:
«هيچ روزي بر رسول خدا سختتر از روز جنگ احد نبود در آن روز عمويش حضرت حمزه شير خدا و شير رسول خدا کشته شد و بعد از آن هيچ روز بر رسول خدا سختتر از روز جنگ موته نبود که در آن روز پسر عمويش جعفر طيار کشته شد. آنگاه فرمود: هيچ روزي سختتر از روز شهادت حسين نبود، 30 هزار نفر از دشمن که ميپنداشتند از امت اسلام هستند حسين را احاطه نمودند و در ريختن خون او به خدا تقرب ميجستند، به نصيحت امام حسين گوش نکردند و از روي ظلم و دشمني آن حضرت را کشتند و سپس فرمود: «خداوند رحمت کند عباس را ايثار کرد و دچار مصائب و امتحان عظيم گرديد و جانش را فداي برادرش حسين نمود، تا آنجا که دستهايش در اين راه قطع گرديد، خداوند به جاي آن دو دست دو بال به او عنايت کرد که در بهشت همراه فرشتگان با آن دو بال پرواز کند
[ صفحه 44]
چنانچه خداوند به جعفر بن ابيطالب نيز دو بال عنايت کرد که در بهشت به پرواز درآيد. و آنگاه امام سجاد عليهالسلام اين جمله را در شأن حضرت ابوالفضل العباس عليهالسلام فرمود:
«براي عباس عليهالسلام در پيشگاه خداوند بزرگ مقامي بس ارجمند است که همه شهيدان در روز قيامت از آن مقام حسرت ميبرند»
شعر [1] .
عباس اي جميع صفاتت خداپسند
امالبنين ز اوج مقام تو سربلند
گفتا چنين مديح تو را زين العابدين (عليهالسلام)
بر قدر و جاه تو شهدا غبطه ميخورند
-
عشق پاک تو في صدور الناس
شعر به ايمان مؤمنان مقياس
وه چه خوش گفت حضرت سجاد (عليهالسلام)
«رحم الله عمي العباس»
6) گفتار امام صادق عليهالسلام: «عموي ما عباس، عليهالسلام پسر علي عليهالسلام بينشي تيز و دقيق و ايماني محکم و استوار داشت در رکاب برادرش با دشمنان جهاد کرد و به خوبي از عهدهي آزمايش الهي برآمد و به مقام شهادت رسيد.»
[ صفحه 45]
و نيز در فرازي از زيارتنامه منقول آن حضرت خطاب به حضرت ابوالفضل عليهالسلام ميخوانيم:
سلام بر تو اي بندهي شايستهي و پيرو فرمان خدا و رسول خدا صلي الله عليه و آله و اميرمؤمنان عليهالسلام و حسن عليهالسلام و حسين عليهالسلام.
و نيز در فراز آخر زيارتنامه فوق ميخوانيم که حضرت امام صادق عليهالسلام خطاب به حضرت ابوالفضل عليهالسلام ميفرمايد:
«گواهي ميدهم که تو در امر دينت هيچ گونه سستي نکردي و در برابر دشمن باز نايستادي و به راستي با کمال بصيرت و آگاهي از دنيا رفتي در حالي که اقتدا به صالحان نمودي و از پيامبران پيروي کردي»
شعر
ز آن عشق و جهاد دلپذيرت
دلها همه عاشق و اسيرت
در مدح تو بس که گفت معصوم
داري تو، به دين خود بصيرت
7) گفتار امام هادي عليهالسلام: در فرازي از زيارت ناحيهي مقدسه امام هادي ميخوانيم:
«سلام بر ابوالفضل العباس پسر اميرمؤمنان، 1- آنکه با کمال مواسات و ايثار و برادري جانش را نثار برادرش حسين کرد 2- آنکه دنيا را وسيله آخرت قرار داد 3- آنکه خود را فداکارانه فداي برادر نمود 4- آنکه نگهبان دين و سپاه حسين بود 5- آنکه تلاش بسيار براي آب رساني به سوي لب تشنگان نمود 6- آنکه دو دستش در راه خدا قطع شد».
[ صفحه 46]
8) گفتار امام زمان (عج): حضرت آيت الله العظمي مرعشي نجفي (ره) فرمودند: يکي از علماي نجف اشرف که مدتي به قم آمده بود، براي من نقل کرد، مشکل داشتم به مسجد جمکران رفتم، درد دلم را در عالم معنا به حضرت ولي عصر (عج) عرض کردم و از او خواستم که وساطت کرده از درگاه خدا شفاعت کند تا مشکل من حل گردد.
براي اين منظور به طور مکرر به مسجد جمکران رفتم، ولي نتيجهاي نگرفتم تا اينکه روزي در آن مسجد در هنگام نماز دلم شکست و خطاب به امام زمان (عج) عرض کردم:
«مولاجان! آيا جايز است که در محضر شما باشم و به ديگري متوسل شوم؟ شما امام من ميباشيد، آيا زشت نيست با وجود امام امتي حتي به علمدار کربلا قمر بنيهاشم عليهالسلام متوسل شوم و او را نزد خدا شفيع قرار دهم؟ از شدت ناراحتي بين خواب و بيداري قرار گرفته بودم ناگهان با چهرهي نوراني قلب عالم امکان حضرت حجة (عج) روبرو شدم، بي درنگ سلام کردم جواب سلام را داده و فرمود:
نه تنها زشت نيست و ناراحت نميشوم که به علمدار کربلا متوسل گردي، بلکه به شما راهنمايي نيز ميکنم که هنگام توسل به علمدار کربلا چه بگويي؟ هنگامي که براي رواي حاجت به آن حضرت متوسل شدي بگو:
يا اَبَاالغَوثِ ادرکني؛
يعني: اي پدر پناه دهندگان، به فريادم برس و به من پناه ده.
[ صفحه 49]
|