يکي ديگر از پيامهاي قابل دقت اين ازدواج تاريخي، نحوه‏ي مشورت پدر و مادر درباره‏ي دختر است که در يک فضاي سالم بي سر و صدا، به صورت صميمانه، اديبانه، محترمانه و با کلمات و واژه‏هاي متين، موجز و خلاصه صورت بگيرد. يعني از آنجا که وجود اين فرزند نشأت گرفته از پدر و مادر است و پاره‏ي تن هر دو محسوب مي‏گردد؛ اخلاق اسلامي و عدل و انصاف چنين حکم مي‏کند که هر دو در مسائل حياتي فرزندشان اظهار نظر کنند و در حد عقل و درکشان او را ياري دهند. از جمله‏ي آنها است مسئله‏ي ازدواج؛ يعني بايد پدر و مادر به صورت اديبانه، محترمانه، صميمانه و منطقي به مشورت و تبادل نظر بنشينند و اگر احيانا در گذشته بدرفتاري‏ها، تخلفها، اذيت و آزارهايي نسبت به يکديگر [ صفحه 78] داشته‏اند، فعلا به خاطر موضوع سرنوشت ساز فرزندانشان آنها را کنار بگذارند و به آينده‏ي فرزندشان بنگرند. نه اينکه فرصت را غنيمت شمرده و زندگاني فرزندشان را ميدان تاخت و تاز و تقاص از گذشته و گشودن عقده‏هاي ديرينه قرار دهند و هريک کوس استقلال بنوازد و شريک بودن همسر خود را در اين فرزند ناديده بگيرد و با سرنوشت يک عمر زندگي بازي کند. که با کمال تأسف بسياري از جوانان (دختر و پسر) گرفتار اين اخلاق رذيله و اين شيوه‏ي شيطاني پدر و مادرانشان هستند.