يکي ديگر از پيامهاي قابل دقت اين ازدواج تاريخي، نحوهي مشورت پدر و مادر دربارهي دختر است که در يک فضاي سالم بي سر و صدا، به صورت صميمانه، اديبانه، محترمانه و با کلمات و واژههاي متين، موجز و خلاصه صورت بگيرد.
يعني از آنجا که وجود اين فرزند نشأت گرفته از پدر و مادر است و پارهي تن هر دو محسوب ميگردد؛ اخلاق اسلامي و عدل و انصاف چنين حکم ميکند که هر دو در مسائل حياتي فرزندشان اظهار نظر کنند و در حد عقل و درکشان او را ياري دهند. از جملهي آنها است مسئلهي ازدواج؛ يعني بايد پدر و مادر به صورت اديبانه، محترمانه، صميمانه و منطقي به مشورت و تبادل نظر بنشينند و اگر احيانا در گذشته بدرفتاريها، تخلفها، اذيت و آزارهايي نسبت به يکديگر
[ صفحه 78]
داشتهاند، فعلا به خاطر موضوع سرنوشت ساز فرزندانشان آنها را کنار بگذارند و به آيندهي فرزندشان بنگرند.
نه اينکه فرصت را غنيمت شمرده و زندگاني فرزندشان را ميدان تاخت و تاز و تقاص از گذشته و گشودن عقدههاي ديرينه قرار دهند و هريک کوس استقلال بنوازد و شريک بودن همسر خود را در اين فرزند ناديده بگيرد و با سرنوشت يک عمر زندگي بازي کند. که با کمال تأسف بسياري از جوانان (دختر و پسر) گرفتار اين اخلاق رذيله و اين شيوهي شيطاني پدر و مادرانشان هستند.
|