به نوشته مرحوم عمادزاده در زمان امام حسن مجتبي عليه‏السلام و بعد از شهادت آن حضرت، قمر بني‏هاشم فرمانده‏ي قشون، و هماره ملتزم رکاب برادران خود (امام حسن و امام حسين عليهماالسلام) بود و گروهي از جوانان بني‏هاشم و صحابه با تجهيزات کامل تحت فرمان او بودند. جوانان بني‏هاشم که عده‏ي آنها کمتر از 30 نفر نبوده، هرگاه از منزل خارج مي‏شدند به فرماندهي حضرت عباس با شمشيرهاي برهنه سوار بر اسبهاي جنگي شده و با هيبت و هيئتي خاص رهسپار مقصد از پيش تعيين شده توسط ولي امر خود (امام حسن يا امام حسين عليهم‏السلام) مي‏شدند. و اين حرکت آنان که با شوکت و جلالي خاص به رياست عباس صورت مي‏گرفت، هنگام عزيمت و عبور از بين مردم دوستان را به وجد و شوق و شعف مي‏آورد و دشمنان را به ترس، دلهره، اضطراب... وامي‏داشت و همين امر سبب شده بود که قامت بلند و شجاعت عباس زبانزد خاص و عام شود و در محافل و مجالس از شهامت، صلابت، صولت، غيرت و حميت او سخن بگويند. هنگامي که وليد (حاکم مدينه) مأمور شد نامه‏ي يزيد را به امام حسين عليه‏السلام ابلاغ نمايد، امام حسين عليه‏السلام به صورتي که اشاره شد سي نفر از جوانان بني‏هاشم را فرماندهي و سپهسالاري حضرت عباس عليه‏السلام با شمشيرهاي برهنه و شوکت و جلالي خاص به جايگاه وليد فرستاد که ابلاغيه را گرفته، نزد امام بياورند. آنها طبق دستور امام به محل استقرار وليد داخل نشدند و مأموريت خويش را به ثمر رساندند. [ صفحه 27] و اما سپهسالاري آن حضرت از مدينه و مکه تا کربلا را دوست و دشمن نوشته‏اند و نيازي به تکرار آنها در اينجا نمي‏باشد.