چنانکه مورخين شيعه و سني نوشتهاند؛ حضرت عباس را از آن رو قمر بنيهاشم ميگفتند که صورتش مانند سيرتش چنان زيبا و درخشان بوده است که چشم هر نظارهگري را به خود ميدوخت و جذابيت و درخشندگي آن تا حدي بوده
[ صفحه 19]
که شب هنگام به خوبي شناخته ميشده، لذا او را ماه بنيهاشم ناميدهاند.
و اگر داستان ازدواج مادرش امالبنين (در بخش سوم همين کتاب) را ملاحظه کنيم که امالبنين در شب خواستگاريش در خواب ديد که ماه از آسمان جدا شد و در دامن او قرار گرفت، سپس سه ستارهي درخشان از آسمان جدا شدند و بر دامن او فرود آمدند، به اين نتيجه ميرسيم که آن رؤياي صادقه چنين اقتضا ميکند که حضرت عباس چهرهاي درخشان و سيمايي ماهگونه داشته باشد که در شب تاريک به خوبي شناخته شود.
بنابراين نام قمر بنيهاشم براي حضرت اباالفضل عليهالسلام نامي مطابق با واقع بوده و هست.
|