چنانکه مورخين شيعه و سني نوشته‏اند؛ حضرت عباس را از آن رو قمر بني‏هاشم مي‏گفتند که صورتش مانند سيرتش چنان زيبا و درخشان بوده است که چشم هر نظاره‏گري را به خود مي‏دوخت و جذابيت و درخشندگي آن تا حدي بوده [ صفحه 19] که شب هنگام به خوبي شناخته مي‏شده، لذا او را ماه بني‏هاشم ناميده‏اند. و اگر داستان ازدواج مادرش ام‏البنين (در بخش سوم همين کتاب) را ملاحظه کنيم که ام‏البنين در شب خواستگاريش در خواب ديد که ماه از آسمان جدا شد و در دامن او قرار گرفت، سپس سه ستاره‏ي درخشان از آسمان جدا شدند و بر دامن او فرود آمدند، به اين نتيجه مي‏رسيم که آن رؤياي صادقه چنين اقتضا مي‏کند که حضرت عباس چهره‏اي درخشان و سيمايي ماه‏گونه داشته باشد که در شب تاريک به خوبي شناخته شود. بنابراين نام قمر بني‏هاشم براي حضرت اباالفضل عليه‏السلام نامي مطابق با واقع بوده و هست.