به طور حتم خوانندگان گرامي آگاهي دارند که در آن زمان مسافرت‏ها اکثرا به صورت دسته جمعي و يا به عبارت بهتر با کاروان انجام مي‏گرفت و باز توجه خواهند داشت که مسافرت در آن موقع با توجه به فواصل نقاط و بيابانهاي بدون آب و علف و بيم و هراس از راهزنان با چه مشکلات و خطراتي مواجه مي‏گرديد و به همين جهت حمايت از کاروان و کاروانيان يکي از صفات برجسته و خداپسندانه محسوب مي‏گرديد و همواره سرپرستي کاروان را چه از نظر امنيتي و چه از نظر [ صفحه 61] ساير موارد مربوطه افراد و شخصيتهاي ممتاز عهده‏دار مي‏شدند. يکي از معروفترين حاميان کاروان، حضرت اباالفضل مي‏باشند که از نظر حمايتي که در اين گونه موارد تقبل مي‏فرمودند به لقب فوق الذکر مشهور گرديدند و آخرين کارواني که سرپرستي و حفظ و حراست از آن به آن وجود عزيز محول گرديد کارواني بود که خط سير آن از مدينه به مکه و از مکه به کربلا امتداد داشت که مسلما خوانندگان از وظيفه سنگيني که قمر بني‏هاشم در اين مرحله از مسافرت به عهده داشت به خوبي مستحضر و مطلع مي‏باشند. حضرت اباالفضل (ع) علاوه بر القاب و عناوين فوق الذکر که به تفکيک و سبب اطلاق آن به حضرت عباس (ع) ذکر شد داراي عناوين ديگري بوده‏اند که مشهورترين آنها القاب و کنيه‏هائي بود که به ذکر آن مبادرت گرديد. [ صفحه 62]