به طور حتم خوانندگان گرامي آگاهي دارند که در آن زمان مسافرتها اکثرا به صورت دسته جمعي و يا به عبارت بهتر با کاروان انجام ميگرفت و باز توجه خواهند داشت که مسافرت در آن موقع با توجه به فواصل نقاط و بيابانهاي بدون آب و علف و بيم و هراس از راهزنان با چه مشکلات و خطراتي مواجه ميگرديد و به همين جهت حمايت از کاروان و کاروانيان يکي از صفات برجسته و خداپسندانه محسوب ميگرديد و همواره سرپرستي کاروان را چه از نظر امنيتي و چه از نظر
[ صفحه 61]
ساير موارد مربوطه افراد و شخصيتهاي ممتاز عهدهدار ميشدند. يکي از معروفترين حاميان کاروان، حضرت اباالفضل ميباشند که از نظر حمايتي که در اين گونه موارد تقبل ميفرمودند به لقب فوق الذکر مشهور گرديدند و آخرين کارواني که سرپرستي و حفظ و حراست از آن به آن وجود عزيز محول گرديد کارواني بود که خط سير آن از مدينه به مکه و از مکه به کربلا امتداد داشت که مسلما خوانندگان از وظيفه سنگيني که قمر بنيهاشم در اين مرحله از مسافرت به عهده داشت به خوبي مستحضر و مطلع ميباشند.
حضرت اباالفضل (ع) علاوه بر القاب و عناوين فوق الذکر که به تفکيک و سبب اطلاق آن به حضرت عباس (ع) ذکر شد داراي عناوين ديگري بودهاند که مشهورترين آنها القاب و کنيههائي بود که به ذکر آن مبادرت گرديد.
[ صفحه 62]
|