حجت الاسلام آقاي مکارمي نقل کرده‏اند که: در يکي از شهرهاي [ صفحه 117] شيراز شخصي همراه عمويش براي ماهي‏گيري به کنار رودخانه مي‏رود که يکدفعه غرق مي‏شود. عموي وي نگران از مرگ برادرزاده، ناگهان مي‏بيند که وي روي آب آمد! و خودش را به ساحل رساند. عمويش از او مي‏پرسد: چگونه نجات يافتي؟ مي‏گويد: در حال غرق شدن، متوسل به قمر بني‏هاشم حضرت ابوالفضل العباس عليه‏السلام شدم. ديدم آن حضرت تشريف آوردند و فرمودند: بگو يا صاحب الزمان من هم متوسل به امام زمان عليه‏السلام شدم و با عنايت حضرت، نجات يافتم. [1] . اين حکايت گوياي اين واقعيت است که امام مهدي عليه‏السلام واسطه فيض در اين زمان هستند و تمام عنايات معصومين عليهم‏السلام با عنايت امام عصر عليه‏السلام صورت مي‏پذيرد. همان طوري که امام مهدي عليه‏السلام به ملاقاسم علي رشتي دعاي پر خير و برکت [يا محمد يا علي يا فاطمه يا صاحب الزمان ادرکني و لا تهلکني] را ياد داد. ولي ملاقاسم علي رشتي وقتي به «ادرکني» رسيد، دست نگه داشت و ننوشت! امام عليه‏السلام فرمود: چرا نمي‏نويسي؟! عرض کرد: مخاطبين چهار نفر هستند: محمد، علي، فاطمه و صاحب الزمان عليه‏السلام. پس «ادرکني» در اينجا صحيح نيست و بايد به صيغه‏ي جمع مذکر «ادرکوني» گفته شود. امام عليه‏السلام فرمود: نه، صحيح است. امر و تصرف با امام زمان است، آنها هم که بخواهند کاري انجام بدهند، باز امر و تصرف با امام زمان است. [ صفحه 118] بنويس «ادرکني و لا تهلکني» . [2] .