يکي از امتيازات شيعه و افتخارات اين مذهب بر اساس آيه شريفه (و ابتغوا اليه الوسيلة) [1] توسل به آبرومندان درگاه الهي است. در اين ميان، مقام حضرت ابوالفضل به جهت «باب‏الحوائج» بودن، جايگاه مهمي است. لذا امام زمان عليه‏السلام علاوه بر سفارش توسل به قمر بني‏هاشم عليه‏السلام راه آن را نيز تعليم دادند. آيت الله العظمي مرعشي مي‏فرمودند: يکي از علماي نجف اشرف، که مدتي به قم آمده بود براي من [ صفحه 106] چنين نقل کرد که من مشکلي داشتم به مسجد جمکران رفتم و درد دل خود را به محضر حضرت بقية الله حجة بن الحسن العسکري امام زمان عليه‏السلام عرضه داشتم و از وي خواستم که نزد خدا شفاعت کند تا مشکلم حل شود. براي اين منظور مکرر به مسجد جمکران رفتم ولي نتيجه‏اي نديدم. روزي هنگام نماز دلم شکست و عرض کردم مولا جان! آيا جايز است که در محضر شما و در منزل شما باشم و به ديگري متوسل شوم؟ شما امام من مي‏باشيد، آيا زشت نيست با وجود امام حتي به علمدار کربلا قمر بني‏هاشم عليه‏السلام متوسل شوم و او را نزد خدا شفيع قرار دهم؟! از شدت تأثر بين خواب و بيداري قرار گرفته بودم. ناگهان با چهره‏ي نوراني قطب عالم امکان حضرت حجة بن الحسن العسگري عليه‏السلام مواجه شدم. بدون تأمل به حضرتش سلام عرض کردم. حضرت با محبت و بزرگواري جوابم را دادند و فرمودند: نه تنها زشت نيست و نه تنها ناراحت نمي‏شوم به علمدار کربلا متوسل شوي بلکه شما را راهنمايي هم مي‏کنم که به حضرتش چه بگويي. چون خواستي از حضرت ابوالفضل حاجت بخواهي اين چنين بگو: «يا اباالغوث ادرکني؛ اي آقا پناهم بده» [2] . [ صفحه 107]