مواسي از مواسات به معناي کمک، ياري و همدردي است. و در اصل به معني بريدن مي‏آيد. در نتيجه به معني شدت دلبستگي و همبستگي است. قمر بني‏هاشم عليه‏السلام از همه‏ي دنيا بريده، و پيوند با برادرش و امام زمانش سالار شهيدان عليه‏السلام داشت و عارفانه و عاشقانه در خدمت مولايش بود. لذا امام هادي عليه‏السلام اين گونه سلام مي‏فرستد: السلام علي ابي‏الفضل العباس بن اميرالمؤمنين، المواسي اخاه بنفسه؛ سلام بر ابوالفضل پسر اميرمؤمنان، آنکه با کمال مواسات، جانش را نثار برادرش حسين عليه‏السلام کرد. و در زيارت روز عرفه عرضه مي‏داريم: فنعم الاخ المواسي؛ نيکو برادري در فداکاري بودي. و در زيارت عيد فطر و عيد قربان عرضه مي‏داريم: السلام عليک ايها العبد الصالح و الصديق المواسي اشهد.... واسيت بنفسک؛ درود بر شما، اي بنده شايسته و صادق فداکار، شهادت مي‏دهم که شما با تمام وجودت فرزند رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم را همدردي نمودي. [ صفحه 96] و چه زيبا سروده است: و من واساه لاثينيه شي‏ء و جادله علي عطش بماء با حسين عليه‏السلام مواسات نمود و هيچ چيزي او را از مواسات با برادر منصرف نکرد و در حال شدت تشنگي به آب رسيد ولي آب ننوشيد. [ صفحه 99]