خداوند متعال خنک کردن جگرهاي تشنه را دوست مي‏دارد [1] لذا اين عمل نزد پروردگار ارزشمند [2] و ثواب فراواني دارد. [3] اکنون بگوييد کسي به امام يا امام زاده جرعه آبي دهد، چه پاداشي دارد؟ اگر کسي يک «سقاخانه» بسازد ثواب عظيمي دارد. اگر کسي کاري کند که تمام سقا خانه‏هاي عالم به ياد و نام او باشد، چه رتبه‏اي دارد؟ رتبه و مقامي که سقاي دشت کربلا دارد، برتر از آنچه که در اذهان است، مي‏باشد. هر کس در اين عالم تشنه هر چه باشد و متوسل به باب‏الحوائج حضرت ابوالفضل عليه‏السلام شود، با خواست و اراده پروردگار [ صفحه 87] متعال، سيراب مي‏شود. خواه تشنه آب يا تشنه علم يا تشنه زيارت باشد. او تشنگان زيارت امام زمان (عج) را نيز به خنکاي ديدار سيراب مي‏فرمايد سفارش شده است که: هرگاه آب گوارا نوشيديد، ياد حسين نماييد. شيعتي ما ان شربتم عذب ماء فذکروني‏ او سمعتم بغريب او شهيد فاندبوني [4] . شيعيان من! هر گاه آب گوارا نوشيديد، مرا ياد کنيد، هر گاه غريب يا شهيدي را شنيديد بر من گريه کنيد. لذا مي‏گويند اگر علمي نيز، حاصل کرديد، ياد امام حسين باشيد زيرا بر اساس آيه شريفه (فلينظر الانسان الي طعامه) [5] انسان بايد به غذاهاي معنوي نيز بيانديشد و ببيند اين علم را از چه کسي فرامي‏گيرد بر اين اساس اگر کسي تشنه زيارت امام زمان - که ماء عذب است - را داشته باشد با توسل به حضرت عباس عليه‏السلام به خنکاي ديدار مي‏رسد. امام، آب گوارا براي تشنگان عالم است. امام رضا عليه‏السلام مي‏فرمايد: الامام الماء العذب علي الظماء [6] . [ صفحه 88] امام آب شيرين در وقت تشنگي است. انسان تا تشنه نباشد و احساس تشنگي نکند، شيريني و گوارايي آب را نمي‏تواند حس کند، اگر کسي عطش زيارت امام را داشته باشد، مي‏تواند به واسطه ساقي لب تشنگان، آب شيرين را چشيده يا بنوشد. آري امام عليه‏السلام «آب عذب» و «آب معين» است امام موسي بن جعفر عليه‏السلام در تأويل آيه شريفه (قل ارايتم ان اصبح ماؤکم غورا فمن يأتيکم بماء معين) [7] . فرمود: «اذا غاب عنکم امامکم فمن ياتيکم بامام جديد» [8] . زماني که امام شما غايب شد چه کسي امام را براي شما مي‏آورد؟ [از پس پرده غيبت خارج مي‏سازد] امام هفتم عليه‏السلام در تأويل همين آيه شريفه در روايت ديگري فرمودند: «هذه نزلت في القائم يقول ان اصبح امامکم غائبا لا تدرون اين هو فمن ياتيکم بامام ظاهر» [9] . اين آيه درباره قائم عليه‏السلام نازل شده است که خداوند متعال مي‏فرمايد: اگر امام شما غايب شد و ندانستيد امام کجاست، چه کسي امام را [ صفحه 89] براي شما ظاهر مي‏کند؟ گفتني است: ديدن زيارت امام زمان عليه‏السلام يکي از توفيقات بزرگ و ارزشمند است. ولي بايد توجه داشت، آنچه مهم‏تر است، اين است که، اعمال ما مورد رضايت او عليه‏السلام باشد. و او عليه‏السلام از ما راضي باشد. و بدانيم اگر ما او را نمي‏بينيم، او ما را مي بيند. و همين مقدار ما را بس است. و چنانچه ما، او عليه السلام را نمي بينيم، حتما مصلحت دارد. چه بسا در طول تاريخ افرادي، از نزديک امام معصوم عليه‏السلام را مي‏ديدند، ولي معرفت حقيقي نسبت به امام نداشته و باعث ناراحتي امام مي‏شدند. و از سوي ديگر افرادي فرسنگ‏ها با امام عليه‏السلام فاصله داشتند، ولي مطيع و خود را در محضر او مي‏دانستند. بنابراين، وقتي در اين عالم، آب گوارا و سقا مهياست، تنها وظيفه‏ي ما احساس «عطش» است. آب کم جو؛ تشنگي آور به دست‏ تا بجوشد آب ز بالا و پست‏ در اين صورت چنانچه کسي متوسل به ساقي لب تشنگان شد، او نيز جام وجودش را از معرفت و حلاوت پيوند با امام مهدي عليه‏السلام لبريز مي‏سازد. [ صفحه 90]