اي ادبت حلقه‏ي گوش ملک‏ پايه قدر تو به دوش فلک‏ بر پسر فاطمه عليهاالسلام در هيچ باب‏ وه که نکردي تو برادر خطاب‏ تا به شهادت، که ز طوفان کين‏ شد قد رعناي تو نقش زمين [1] . اسوه ادب و پارسايي، قمر بني‏هاشم عليه‏السلام در برابر امام زمانش عليه‏السلام چگونه بود؟ کمتر کسي است که نشنيده باشد، عباس عليه‏السلام همواره برادرش را با لفظ «مولاي» و واژه «سيدي» خطاب مي‏کرد. آيا اين مسئله رهيافتي براي اين عصر و تمام نسلها نيست؟ يکي از وظايف منتظران، رعايت ادب نسبت به حجت خدا؛ حضرت ولي عصر روحي فداه مي‏باشد [2] و همواره بايد حضرت عليه‏السلام را با القاب شريف و اسماء مقدس ياد نمود. حتي قيام به هنگام شنيدن لفظ شريف «القائم» جلوه‏اي از اين واقعيت مي‏باشد. روزي در مجلس ششمين پيشواي حق امام جعفر صادق عليه‏السلام از امام زمان عليه‏السلام ياد شد. امام صادق عليه‏السلام به منظور تعظيم و احترام نسبت به اسم آن حضرت به پا ايستاد. [3] . [ صفحه 83] اما خضوع و خشوع حضرت ابوالفضل العباس عليه‏السلام هم در برابر مولايش قابل دقت و الگو مي‏باشد تاريخ گواه آن است که حضرت آنگاه که امام عليه‏السلام اجازه نشستن مي‏داد، مانند عبد خاضع دو زانو در برابر مولايش مي‏نشست. [4] . بنابراين بايد همانند او با قلبي خاضع و بدني خاشع در خدمت ولي زمان عليه‏السلام بود. زيرا يکي از وظايف منتظران خشوع در برابر امام عليه‏السلام است. [5] و در دعايي که از امام صادق عليه‏السلام در اعمال روز جمعه، شرف صدور يافته است، عرضه مي‏داريم: اللهم اني اتقرب اليک بقلب خاضع و الي وليک ببدن خاشع و الي الائمة الراشدين بفؤاد متواضع... [6] . پروردگارا! من به درگاهت با دلي خاضع و به سوي وليت با بدني فروتن و به امامان هدايتگر با قلبي متواضع تقرب مي‏جويم. خضوع، خشوع و فروتني در برابر امام عليه‏السلام يعني به کار بستن تمام وجود در جهت خدمت به مولي، در حاليکه به کوچکي خود اقرار کند. آيا تا به حال يک نوکر را در برابر ارباب ديده‏ايد؟ هر کس بايد در برابر امام زمانش اينگونه باشد. [ صفحه 84]