ابوالفضل العباس عليه‏السلام در زمان خلافت و امامت امام مجتبي حسن بي علي عليه‏السلام پيوسته از ملازمان رکاب آن حضرت بود و به جهت مخالفتها و دشمني‏هايي که معاويه و کارگزاران پليد او، درباره امام حسن عليه‏السلام به عمل مي‏آوردند و خطر آنان همواره آن امام مظلوم را تهديد مي‏کرد، عباس عليه‏السلام به شدت در نگهباني و حفاظت برادر خود مي‏کوشيد و هرگز حاضر نمي‏شد توهين‏کنندگان بي‏کيفر بمانند. همچنين حضرت ابوالفضل عليه‏السلام بعد از شهادت برادرش امام حسن عليه‏السلام ناظم دربار حسيني بود و در رفع نياز مردم تلاش مي‏کرد. عباس عليه‏السلام خواسته‏هاي مردم را به امام حسن عليه‏السلام يا به امام حسين عليه‏السلام معروض مي‏داشت و اوامري که از جانب آنان صادر مي‏شد، اجرا مي‏فرمود. از اين رو عباس عليه‏السلام باب الحوائج لقب يافت. زيرا حاجات مردم به وسيله حضرتش روا، و دردهاي دردمندان به وسيله ايشان دوا مي‏شد.