در پيش گفتيم که امام حسين عليه‏السلام در سوم شعبان سال شصتم هجري از مدينه وارد مکه شد و تا ماه ذي حجه در حرم امن الهي به عبادت پرداخت. چون ماه ذي حجه فرارسيد، امام عليه‏السلام براي مراسم حج احرام بست ولي روز هشتم ذي حجه که روز «ترويه» ناميده مي‏شود، عمرو بن سعيد بن العاص با جمعيت زيادي به بهانه حج وارد مکه شد تا به دستور يزيد امام را در مراسم حج به قتل رساند. امام حسين عليه‏السلام که بر نيت پليد آنان آگاه بود، حج را به عمره مبدل فرموده و از احرام خارج شد و در همان روز به طرف عراق حرکت کرد تا به استدعاي مردم آن سامان که خواستار حضور حضرتش بودند، پاسخ مثبت داده باشد. روز هشتم ذي حجه که کاروان حسيني به سوي کوفه پيش مي‏رفت مصادف با روز قيام مسلم عليه ابن‏زياد بود، و هنوز اين کاروان راه زيادي را نپيموده بود که نخستين قرباني آن در کوفه به خاک سپرده شد. عباس عليه‏السلام در طول راه، زنان خاندان رسالت و ياران حق و حقيقت را سرپرستي کرد و چون فرمانده با تدبيري بود، چنان در آسايش کاروانيان کوشيد، که از آمادگي سپاهيان براي مقابله با دشمن چيزي کاسته نگرديد. اين کاروان که به استقبال مرگ و اسارت مي‏رفت روز دوم يا سوم محرم سال 61 هجري وارد زمين کربلا شد. [ صفحه 105]