منصب سقايي از مناصب تازه و جديد نبوده که به عباس عليه‏السلام تفويض شده باشد، بلکه چون مکه محل واردين و مسافرين بود، خاندان بني‏هاشم که پرده‏دار کعبه بودند، آب آشاميدني شهر و زائرين خانه خدا را تأمين مي‏کردند. از جمله عبدالمطلب چاه زمزم را حفر کرد، و ابوطالب در سر راه مشعر، عرفات و مني حوضهاي آبي به وجود آورد که حاجيان از آنها استفاده کنند. از اين جهت ابوطالب را «ساقي الحجيج» مي‏ناميدند. خلاصه بني‏هاشم، رؤساء سازمان آب مکه بودند و مي‏کوشيدند اين مايه حيات [1] را هر چه بيشتر و به رايگان در دسترس همگان قرار دهند. در مدينه نيز چنين منصبي وجود داشته که عباس عليه‏السلام از کودکي به دنبالش مي‏رفته است.