عباس از آن جهت که پسري به نام فضل داشت مکني به ابوالفضل شد و چون بسيار زيبا و خوش اندام بود مردم او را «قمر بني‏هاشم» ناميدند و يکي از القاب حضرتش «اطلس» مي‏باشد که به معني شجاع و دلير است. کنيه ديگر قمر بني‏هاشم، «اباالقربه» است زيرا از کودکي سقايي مي‏کرده و منصب سقايت و رفع تشنگي مردم هم، در شبه جزيره [ صفحه 90] عربستان، مقامي عالي و بزرگ بوده است، و از اين منصب پيداست که عباس عليه‏السلام از کودکي به فکر سيراب کردن تشنگان و برطرف کردن آلام مردمان و دستگيري درماندگان بوده است.