سستي و ضعف مردم و عدم اطاعت آنان از پيشواي دادگر، منجر به صلح با معاويه شد. و اين سازش مهر پاياني بود بر خوشبختي جامعه‏اي که بعد از سالها تحمل ستم و رنج، به عدالت و آزادي رسيده بودند. و در رأس حکومت امام علي عليه‏السلام و امام حسن عليه‏السلام را ديده بودند، اما قدر ناشناسي و زبوني و دنياپرستي آنان سبب شد که اين پيشوايان بزرگ را خداوند برايشان برگزيده بود، از دست بدهند و زير بار ستم معاويه و پسرش يزيد در ذلت بميرند. انتقال قدرت، از مظاهر عدالت به مظهر ظلم و فتنه‏گري، مصائب بس بزرگي را بر جوامع اسلامي تحميل کرد که به گوشه‏اي از آنها در زير اشاره مي‏کنيم. [ صفحه 77]