همانطور که قبلا گفته‏ايم، بازيها و تفريحات ايام کودکي و بلوغ عباس عليه‏السلام را تاريخ روشن نکرده، ولي از دستوهاي اسلامي که درباره تفريح و شادي، صادر شده و نيز با توجه به اينکه عباس عليه‏السلام مردي دلاور و شجاع بوده مي‏توان استنباط کرد که آن حضرت با چه تفريحاتي دل خوش مي‏داشته است. پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرموده است: 1- تفريح کنيد و بازي کنيد زيرا دوست ندارم که در دين شما خشونتي ديده شود. [1] . 2- اي فرزندان اسماعيل تيراندازي کنيد که پدرتان تيرانداز بود. [2] . 3- تيراندازي بهترين تفريحهاي شماست. [3] . 4- فرزندان خود را شنا و تيراندازي بياموزيد. [4] . 5- شمشيرها کليدهاي بهشتند. [5] . 6- شرط بندي روي اسب مباح است. [6] . از دستور نخست معلوم مي‏شود که به طور کلي تفريح و بازي نه تنها براي کودکان بلکه براي بزرگسالان نيز در حدي که از زشتي‏ها به دور باشد پسنديده و لازم است و از دستورهاي بعدي معلوم مي‏گردد که [ صفحه 63] پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم بهترين تفريحات را اسب سواري، تيراندازي، شمشيربازي و شنا معرفي کرده است تا مسلمانان غيور و شجاع بار آيند و زير بار ظلم و زور نروند و هميشه براي نبرد با بي‏ديني آماده باشند. و به يقين عباس عليه‏السلام در کودکي و جواني اين فنون را فرامي‏گرفته و به دستور پدر و برادران عزيزش که درود خدواند بر آنان باد وقتهاي آزاد خود را صرف تفريحات سالم مذکور مي‏ساخته است. چون تحقيق «کورت فريشلر» آلماني درباره دلاوريهاي عباس عليه‏السلام و فنون نبرد جالب است آن را به اختصار در زير نقل مي‏کنيم: «کورت فريشلر» دلايل پيروزي حضرت عباس بن علي عليه‏السلام را در جنگ با کفار و اينکه حضرتش توانسته به تنهايي چند نفر را در روز عاشورا به دوزخ فرستد به شرح زير شماره مي‏کند. 1- در ميدان جنگ عباس عليه‏السلام حسب و نسب خود را به صورت رجز برمي‏شمرده و اين امر در تضعيف روحيه اعراب، مؤثر واقع مي‏شده است. 2- ريزه‏کاريهاي سواري را نيکو مي‏دانسته است. 3- در حال پيشروي، روي اسب از کمر برمي‏گشته، تا بتواند از پشت سر هم، دفاع کند. 4- حرکت دست خود را با حرکت اسب جفت مي‏کرده، تا قدرت شمشيرش بيشتر شود و در هر ضربتي يک نفر را از کار بيندازد. 5- کساني که مي‏خواسته‏اند از عبور آن حضرت، مانع شوند خود مزاحم يکديگر مي‏شده‏اند، و حرکت اسبها و تجمع آنها به ابوالفضل العباس عليه‏السلام مجال مي‏داده که بهتر بر آنان بتازد و با ضربات شمشير، آنها را يکايک از اسبها به زير اندازد. 6- در حالي که اسب با سرعت مي‏تاخته، عباس عليه‏السلام آن قدر روي زمين خم مي‏شده که نوک شمشيرش به زمين مي‏رسيده، بعد که به حريف [ صفحه 64] نزديک مي‏گشته، ناگهان برمي‏خاسته و از پائين به طرف بالا شمشير مي‏انداخته، و دشمن که به اين فن آشنا نبوده و هميشه منتظر بوده که شمشير از بالا به زير فرود آيد و به همين جهت سپر را بر روي سر نگه مي‏داشته، غافلگير مي‏شده، و سرش با شمشير عباس عليه‏السلام از تنش جدا مي‏گشته است. [7] . [ صفحه 65]

[1] الهوا و العبوا فاني اکره ان يري في دينکم غلظة. [2] رميا بني‏اسماعيل فان اباکم کان راميا. [3] الرمي خير مالهوتم به. [4] غلموا ابناءکم السباحة و الرماية. [5] السيوف مفاتيح الجنة. [6] رهان الخيل طلق. (نقل احاديث از نهج الفصاحة). [7] از شماره 51 تا61 سال سي و يکم مجله خواندنيها «امام حسين عليه‏السلام و ايران».