فاطمه- ام‏البنين- از جانب مادر و از سوي پدر، ريشه‏دار بود، و اين اصالت دو جانبه نه تنها او را از ژنهاي شجاعت، شهامت و نيرومندي برخوردار ساخته بود بلکه ادب و فضيلت را به ارث برده و علم و اخلاق را در کانون تقوي آموخته بود. ام‏البنين اديبي باهنر و شاعري سخنور بود، نيکو سخن مي‏گفت و نيکو شعر مي‏سرود. انديشه بلند، روح حساس، عاطفه عالي و دقت و کنجکاوي که معمولا شعراء از آنها بهره‏اي دارند در ام‏البنين به حد کمال بود، که به پاره‏اي از اشعار شيواي او که براي فرزند شهيدش عباس عليه‏السلام سروده به موقع اشاره خواهد شد. براي اينکه ام‏البنين را بهتر بشناسيم، بعضي از نزديکان و خويشان اين بانوي شريف و بزرگوار معرفي مي‏شوند، تا روشنتر گردد که اين بلبل در کدام گلستان پرورش يافته و چه گلهاي زيبايي بر چهره اين بانوي زيبا خوي، لبخند زده‏اند؟ «ثمامه» مادر ام‏البنين بود و مادر ثمامه، عمرة دختر طفيل نام داشت و طفيل مردي دلاور، شجاع، رشيد و شيرافکن بود. جد مادري ام‏البنين «ابوالبراء» است که او را «ملاعب الاسنه» مي‏ناميدند، زيرا نيزه‏ها را به بازي مي‏گرفت و مانند او دلاوري در عرب نبود. دليري و دلاوري خاندان ام‏البنين را در يک کلمه مي‏توان خلاصه کرد و آن نام زيباي عباس است که بر شير خشمگين و پر صولت و هيبت دلالت دارد و علي عليه‏السلام هم اين نام با مسمي را براي پسرش عباس برگزيد، تا سنبل شجاعت و نيرومندي خاندان ام‏البنين باشد. ديگر از مردان بزرگ و دلاور خاندان ام‏البنين شاعر شهير عرب [ صفحه 24] «لبيد بن ربيعه» است [1] چون خالد برادر لبيد و پسر خالد هم، حزام مي‏باشد، پس لبيد عموي پدر ام‏البنين است و براي اينکه به شخصيت علمي و ادبي لبيد آگاهي بيشتري يابيم، مختصري از شرح زندگي و بيوگرافي او را در زير مي‏آوريم.